ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ=ΗΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ;

ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΤΟ ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ.
Τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται στον Ελληνικό χώρο μια κίνηση, που έχει σχέση με τη θρησκεία της προχριστιανικής Ελλάδος. Πρόκειται για ανθρώπους, που αναγνωρίζοντας το ύψος της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας, επιχειρούν την αναβίωση της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας, σε βάρος της Ορθόδοξης πίστης.



Οι σύγχρονοι αυτοί Ιουλιανοί, απαίδευτοι των Ορθοδόξων παραδόσεων, έχουν απορρίψει τη Χριστιανική πίστη από συναισθηματικούς ή Εθνικιστικούς κυρίως λόγους, χωρίς προηγουμένως να εντρυφήσουν σε βάθος στη σημερινή πίστη των Ελλήνων.



Έλληνες και Εβραίοι στην ιστορία



Εβραίοι και Παλαιά Διαθήκη



Η επιτυχία τών Ελλήνων



Μια ξενόφερτη προπαγάνδα



Οι Νεοπαγανιστές κατηγορούν τη Χριστιανική πίστη ως ένα Εβραϊκό παρακλάδι, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Σιωνισμού, εναντίον του Ελληνικού πνεύματος, και την Αγία Γραφή ως μέσο προπαγάνδας των Εβραίων, για προώθηση των εθνικών τους συμφερόντων, και υποσκέλιση του Ελληνικού πολιτισμού. Κατηγορούν την Εκκλησία, για δήθεν αντιελληνική συμπεριφορά, με αναθεματισμούς εναντίον των Ελλήνων, τόσο μέσα από την Αγία Γραφή, όσο και μέσα από την υμνολογία της.



Στη μελέτη αυτή, θα προσπαθήσουμε να αμβλύνουμε αυτή τη φαινομενική αντίθεση μεταξύ του Εβραϊσμού και του Ελληνισμού, και να δείξουμε τη φυσική συνοχή και αλληλοσυμπλήρωσή τους στη διάρκεια της ιστορίας, κατά το σχέδιο του Θεού. Θα γίνει έτσι κατανοητό, πώς αυτοί οι δύο λαοί (ο καθένας με τον τρόπο του), έγιναν ευλογία για όλους τους άλλους λαούς της γης.



Έλληνες και Εβραίοι στην ιστορία



Οι Έλληνες, είναι αρχαιότατος λαός. Συνεχόμενες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, φέρνουν στο φως στοιχεία, για την παρουσία τους σε κάθε περιοχή του κόσμου. Εκπληκτικός είναι και ο αριθμός των ανακαλύψεών τους, όπως και η τεχνολογία που ανέπτυξαν, και καταντάει μονότονη η αναφορά αρχαίων Ελληνικών ονομάτων πίσω από κάθε σχεδόν ανακάλυψη της επιστήμης ή της φιλοσοφίας. Πρόκειται λοιπόν για πολυμήχανο και ερευνητικότατο λαό. Μόνο στη σχετικά σύγχρονη εποχή οι Έλληνες δείχνουν μια κάμψη των επιτευγμάτων τους, καθώς (εδώ και λίγους αιώνες), οι διεθνείς περιστάσεις δεν τους επιτρέπουν να αξιοποιήσουν το δυναμικό τους.



Οι Ισραηλίτες αντιθέτως, είναι ένας νεώτερος λαός, που στην προ Χριστού αρχαιότητα δεν είχε να επιδείξει επιστημονικές ή φιλοσοφικές ανακαλύψεις. Μόνο στη σύγχρονη εποχή άρχισαν να διαπρέπουν ως έθνος, με κορυφαίες προσωπικότητες όπως ο Αϊνστάιν ή ο Μαρξ.



Η Αγία Γραφή, περιγράφει περιεκτικότατα τη διαφορά των δύο λαών, στην εποχή του Ιησού Χριστού: ΄΄Επειδή και Ιουδαίοι σημεία αιτούσιν και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν΄΄. (Α΄ Κορινθίους 1/α΄ 22).



Στη φράση αυτή του αποστόλου Παύλου, (γνώστη τόσο των Ελλήνων όσο και των Ισραηλιτών), περιέχεται η διαφορά των δύο λαών της εποχής του: Οι μεν Έλληνες, ζητούσαν τη σοφία, και η λέξη ΄΄ζητώ΄΄, σημαίνει την ενεργητική τους προσπάθεια προς το σκοπό αυτό. Οι Εβραίοι όμως ΄΄αιτούσαν΄΄, δηλαδή περίμεναν παθητικά κάποιο σημείο από το Θεό, ώστε να πεισθούν για το θέλημά του.



Τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των δύο αυτών λαών, είναι που συνετέλεσαν στο διαφορετικό, αλλά αλληλοσυμπληρούμενο ρόλο που έπαιξαν στην ιστορία της ανθρωπότητας.



Εβραίοι και Παλαιά Διαθήκη



Στην Παλαιά Διαθήκη της Αγίας Γραφής, αναφέρεται το ξεκίνημα της ιστορίας των Εβραίων. Αυτό όμως, γίνεται αιτία για κάποιους, να κατηγορούν την Αγία Γραφή για Σιωνιστική προπαγάνδα. Μια σοβαρότερη ματιά όμως στο Θεόπνευστο αυτό σύγγραμμα, δείχνει κάτι διαφορετικό.



Κατ' αρχήν, παρατηρούμε ότι τα πρώτα κεφάλαια της Γενέσεως, δεν μιλούν για τους Εβραίους, αλλά για τους Σουμέριους, που ήταν οι αρχαίοι κάτοικοι της Μεσοποταμίας. Η αφήγηση τής Παλαιάς Διαθήκης λοιπόν, δεν είναι η ιστορία των Εβραίων, αλλά η ιστορία της γενεαλογικής γραμμής του Ιησού Χριστού, από τον Αδάμ ως τη γέννησή Του.



Παρατηρούμε αρχικά την ιστορία του Αδάμ, 3.500 χρόνια πριν από τη δημιουργία του Ισραήλ, κατόπιν του Σουμερίου Νώε, και μετά του Συρίου Αβραάμ, καθώς διαχωρίστηκε από το έθνος του. Και μόνο 1.500 χρόνια πριν από τον Χριστό, περνάμε στο Εβραϊκό έθνος. Η Παλαιά Διαθήκη λοιπόν, δεν είναι η ιστορία του Εβραϊκού έθνους, αλλά αναφέρεται σ' αυτό, μόνο επειδή το έθνος αυτό συνέβαλε στη γενεαλογική γραμμή του Ιησού Χριστού.



Μήπως όμως και έτσι ακόμα, αποτελεί η Παλαιά Διαθήκη μια προπαγάνδα υπέρ των Ισραηλιτών;



Μια προπαγάνδα υπέρ κάποιου έθνους, πρέπει να έχει κάποια χαρακτηριστικά: Να ωραιοποιεί τα γεγονότα, να το εξυψώνει, και να τονίζει μόνο τα υπέρ του. Με την Αγία Γραφή όμως, δεν συμβαίνει έτσι. Το αντίθετο μάλιστα:



Από την αρχή των δώδεκα φυλών, αναφέρεται το πώς οι προπάτορές τους, πούλησαν τον ίδιο τον αδελφό τους τον Ιωσήφ, και πώς δολοφόνησαν τον άνδρα της αδελφής τους της Δείνας μαζί με όλο του το σόι, αφού πρώτα τους έκαναν περιτομή, καθιστώντας τους ανίκανους να αμυνθούν.



Μετά, αναφέρεται η εξοργιστική απιστία των απογόνων τους, καθώς μετά από τόσα θαύματα που είδαν, κάθε τόσο λάτρευαν είδωλα, παρά το Θεό που τους ελευθέρωσε από την Αίγυπτο.



Έκτοτε, η ιστορία τους περιγράφεται, όχι ως μια ιστορία πίστης και επιτυχιών, αλλά ως μια ιστορία απιστίας και σκληροκαρδίας, που συχνότατα επέφερε πάνω τους την οργή του Θεού.



Εάν η Αγία Γραφή και η Εκκλησία αναφέρουν κάποια πράγματα εναντίον των Ελλήνων, (εννοώντας την αρχαία Ελληνική ειδωλολατρική πίστη και όχι το έθνος των Ελλήνων), γράφει πολύ περισσότερα εναντίον των Εβραίων, χαρακτηρίζοντάς τους ως σκληροτράχηλους, γενεά άπιστη και διεστραμμένη, χειρότερους από τα βόδια, τυφλούς και κουφούς, σκληροκάρδιους, γυναίκα πόρνη και μοιχαλίδα, φονιάδες των προφητών, και ακόμα φονιάδες του ιδίου του Υιού του Θεού! Διευκρινίζει μάλιστα, ότι ο Θεός τους επέλεξε ως προπάτορες του Κυρίου Ιησού, ΄΄όχι επειδή ήταν καλύτεροι από τους άλλους λαούς΄΄, αλλά επειδή αγαπούσε τον προπάτορά τους τον Αβραάμ.



Έτσι, όλοι οι ισχυρισμοί των Ελληνολατρών, για δήθεν προπαγάνδα της Αγίας Γραφής, αποδεικνύονται παρατραβηγμένοι.



Η επιτυχία των Ελλήνων



Οι Έλληνες αναζητούσαν την αλήθεια πολύ πριν οι Εβραίοι εμφανιστούν στην ιστορία. Οι φιλοσοφικές τους κατανοήσεις για το σύμπαν είναι εκπληκτικές, ακόμα και για τη σημερινή επιστήμη. Όμως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κάποιο όριο. Η έρευνά τους μπορούσε να φτάσει ως τα όρια του κτιστού κόσμου, ως τα όρια της λογικής και της εμπειρίας. Για τον ίδιο το Δημιουργό τους όμως, δεν ήταν δυνατόν να γνωρίσουν τίποτα, αν πρώτα Αυτός ο ίδιος δεν τους το αποκάλυπτε!



Οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες, αφού διατύπωναν με λογικά επιχειρήματα τα συμπεράσματά τους για το πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος, κατέληγαν σε κάτι ΄΄Απερίγραπτο΄΄ ως Πρώτη αιτία, το οποίο ταύτιζαν με τον Αϊδιο (άναρχο) Χρόνο. Και ήταν φυσικό αυτό, καθώς η λογική του ανθρώπου φτάνει ως εκεί.



Οι Εβραίοι αντιθέτως, χωρίς καν να προσπαθήσουν, έλαβαν εξ' αποκαλύψεως περισσότερες πληροφορίες γι' αυτή την Απερίγραπη Πρώτη Αιτία, καθώς έμαθαν από τον ίδιο, ότι δεν ήταν κάτι αόριστο, αλλά ένα Νοήμον Ον, ο Θεός, και πως στην πραγματικότητα, Αυτός ήταν ο Αϊδιος Δημιουργός του Χρόνου. Οι Έλληνες είχαν εξαντλήσει τις δυνατότητες της εποχής τους στην έρευνα της αλήθειας και της Σοφίας. Οι Εβραίοι όμως, περιμένοντας παθητικά, τα βρήκαν έτοιμα. Και απ' αυτούς τους τελευταίους, γεννήθηκε ο ίδιος ο Δημιουργός με ανθρώπινη φύση, δίνοντας νέα τροπή στην ανθρώπινη ιστορία, και προετοιμάζοντας τον ουρανό να δεχθεί τον άνθρωπο.



Οι Εβραίοι απέτυχαν ως λαός. Μόνο ένα μικρό υπόλοιπο αποδείχθηκε άξιο των θεϊκών αποκαλύψεων για το Χριστιανικό Ευαγγέλιο. Οι Έλληνες όμως, για μία φορά ακόμα αξιοποίησαν την ευκαιρία για την κατάκτηση της αλήθειας. Και αντιλήφθηκαν σύντομα, πως η Αλήθεια που αναζητούσαν στη φιλοσοφία, δεν ήταν ένα σύνολο ιδεών, δεν ήταν ένα δογματικό πακέτο, αλλά ένα πρόσωπο: Ο Ιησούς Χριστός.



Οι Εβραίοι απέτυχαν να αναγνωρίσουν Αυτόν που περίμεναν τόσους αιώνες. Οι Έλληνες όμως αναγνώρισαν στο πρόσωπό Του, το Δημιουργό τους. Η εκπαιδευμένη τους διάνοια, κατάλαβε, και συμπλήρωσε τα κενά της όντως προχωρημένης φιλοσοφίας τους. Έτσι οι αρχαίοι Έλληνες, επέλεξαν τη Χριστιανική πίστη, ως την κορωνίδα και το τέλος των αναζητήσεών τους για την Πρώτη Αιτία της ύπαρξής τους. Η σοφία τόσων χιλιετιών, βρήκε το ποθούμενο Πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό.



Ο ίδιος ο Θεός τίμησε το γένος των Ελλήνων, χρησιμοποιώντας το για δύο χιλιετηρίδες, στην επίτευξη του σκοπού Του: Να εκχριστιανισθούν τα έθνη. Αυτό ήταν ένα έργο, που στην πραγματικότητα προορίζετο για τον Ισραήλ. Όμως οι Έλληνες άδραξαν την ευκαιρία. Η ακριβέστατη γλώσσα τους, η εκλεπτυσμένη από τη φιλοσοφία χιλιετηρίδων, έγινε το μέσο διάδοσης της Αγίας Γραφής, σε όλη την Ελληνική πλέον Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.



Έγινε η γλώσσα των Ελλήνων Χριστιανών Πατέρων, που έδωσαν στους αρχαιοελληνικούς όρους, ένα νέο περιεχόμενο, σύμφωνο με τη Θεία Αποκάλυψη. Και ακόμα και μετά από την απόσχιση του αιρετικού πλέον Παπισμού, ακόμα και μετά τις Μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της Δύσης, οι Έλληνες ήταν μεταξύ αυτών των λίγων που κράτησαν ως σήμερα την ανόθευτη Ορθόδοξη πίστη.



Μια ξενόφερτη προπαγάνδα



Μετά απ' όλα αυτά, κάνει εντύπωση σε κάθε πληροφορημένο Έλληνα, πώς είναι δυνατόν μερικοί συμπατριώτες μας, να παρουσιάζουν μία στάση τόσο αντιφατική προς τα ιδανικά της φυλής μας. Εάν οι πρόγονοί μας (που ήταν οι φορείς και οι γνήσιοι εκπρόσωποι των Αρχαιοελληνικών ιδεών), επέλεξαν τη Χριστιανική ολοκλήρωση των ιδεών τους, ποιοι είναι αυτοί μετά από 20 αιώνες, που θεωρούν τους εαυτούς τους ως γνησιότερους εκπροσώπους του Αρχαιοελληνικού ιδεώδους;



Το σόφισμα ότι δήθεν οι τελευταίοι ειδωλολάτρες εξαφανίστηκαν επειδή διώχθηκαν από το Χριστιανισμό, μόνο μειδίαμα μπορεί να επιφέρει σε κάθε λογικό άνθρωπο. Το ότι υπήρξαν σποραδικά κάποιες φανατισμένες ομάδες που δίωξαν ειδωλολάτρες, δεν σημαίνει ότι ήταν η αιτία τής εξαφάνισής τους! Εάν τέτοιοι σποραδικοί διωγμοί ήταν ικανοί να εξαφανίσουν μια θρησκεία χιλιετηρίδων, πώς άραγε οι συνεχείς διωγμοί τών ειδωλολατρών εναντίον τού Χριστιανισμού δεν κατάφεραν να τον εξαφανίσουν όταν ήταν ακόμα μειονότητα; Πώς ο Χριστιανισμός μετά από τρεις αιώνες συστηματικών διωγμών κατάφερε να διαδοθεί και να επικρατήσει, ενώ οι ειδωλολάτρες όχι;



Είναι σαφές ότι ο Χριστιανισμός επικράτησε όχι με διωγμούς, αλλά επειδή τον επέλεξαν οι σοφοί μας πρόγονοι. Και μόνο λίγοι ανόητοι απ' αυτούς θέλησαν να διατηρήσουν την ειδωλολατρική θρησκεία, (εξ' ίσου ανόητοι με τους λίγους ψευτοχριστιανούς που τους δίωξαν).



Στην πραγματικότητα, οι σύγχρονοι ειδωλολάτρες τής Ελλάδος, είναι θύματα της Δυτικής Παπικής προπαγάνδας, που στην προσπάθειά της να παρουσιάσει το Δυτικό Χριστιανισμό ως το γνήσιο Χριστιανισμό, δημιούργησε το παραμύθι της ανύπαρκτης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, υποτιμώντας την Ορθοδοξία, και διαχωρίζοντας τη Ρωμιοσύνη από τον Ελληνισμό, του οποίου αποτελεί αυτή άρρηκτο κομμάτι.



Έτσι, τα θύματα αυτά, κατάντησαν να απρρίψουν την Ορθοδοξία, και μαζί της τις επιλογές των αρχαίων προγόνων μας, αναζητώντας την αλήθεια σε κάτι άλλο, απ' αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες επέλεξαν και ενστερνίστηκαν, και πέθαναν γι' αυτό από τους αρχαίους ειδωλολάτρες: Τον Ιησού Χριστό.

πηγη:ΟΟΔΕ

Σε προηγούμενη μελέτη, αναλύσαμε την εκπληκτική αφήγηση τής Γενέσεως με το σαφή διαχωρισμό που κάνει για τα ζώα τής 5ης από τα ζώα τής 6ης δημιουργικής ημέρας. Και είχαμε εξηγήσει εκεί ότι τα "κήτη" που αναφέρονται στην 5η Δημιουργική ημέρα, ήταν οι δεινόσαυροι. Στο αρχείο αυτό, θα δούμε περισσότερες πληροφορίες για τα "κήτη" αυτά, για τα οποία μας απεκάλυψε ο Θεός μέσω τού Μωυσή, σε μια περιγραφή τόσο εκπληκτική, που θα άφηνε άναυδο κάθε φυσιοδίφη.

Σε άλλο άρθρο, είχαμε εξηγήσει, ότι το εδάφιο: «Και είπεν ο Θεός, εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά ψυχών ζωσών και πετεινά πετόμενα επί της γής κατά το στερέωμα του ουρανού» (Γεν. 1/α΄ 20) μιλούσε για τα εναέρια και επίγεια ερπετά που εξελίχθηκαν από θαλάσσια όντα, με δημιουργική ενέργεια τού Θεού, στη διάρκεια τής 5ης ημέρας. Δείξαμε ότι το εδάφιο: «Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα» (Γεν. 1/α΄ 21), αναφέρεται στα γιγάντια ερπετά που ονομάζουμε "δεινοσαύρους", και ότι όλα αυτά τα όντα, είναι πολύ διαφορετικά από τα όντα τής 6ης δημιουργικής ημέρας, που ήταν τα θηλαστικά, τα νεώτερα ερπετά και τα πουλιά όπως τα ξέρουμε σήμερα.
Όμως πιστεύουμε ότι μια εκτενέστερη ανάλυση είναι αναγκαία, για όποιον δεν κατάλαβε την έννοια τών εδαφίων Γένεσις 1/α΄ 21 και 22, σχετικά με τα "κήτη". Γιατί πώς είναι δυνατόν να μιλάει εδώ για δεινοσαύρους, εφόσον "κήτος" ονομάζουμε ένα θαλάσσιο ογκώδες ον;

Ας δούμε λοιπόν αναλυτικότερα τα εδάφια:

"21 και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και πάσαν ψυχήν ζώων ερπετών, α εξήγαγε τα ύδατα κατά γένη αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά γένος. και είδεν ο Θεός, ότι καλά. 22 και ευλόγησεν αυτά ο Θεός, λέγων· αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε τα ύδατα εν ταις θαλάσσαις, και τα πετεινά πληθυνέσθωσαν επί της γης".

1. Η λέξη «κήτος» στη Γένεση, είναι Ελληνική ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ από το Εβραϊκό κείμενο. Δεν γράφτηκε λοιπόν έτσι. Τα «κήτη» στο Γένεσις 1:21 στα εβραϊκά εμφανίζονται ως התנינם (με φωνήεντα הַתַּנִּינִם που προφέρεται «χατταννινίμ»).

Η λέξη στον ενικό αριθμό είναι תַּנּין (τανίν).

Η λέξη «τανίν» χρησιμοποιείται επίσης στο Ιώβ 7:12 «πότερον θάλασσά ειμι ή δράκων, ότι κατέταξας επ εμὲ φυλακήν;» και στο Ιεζεκιήλ 32:2 Εβδομήκοντα: «υιὲ ανθρώπου λαβὲ θρήνον επὶ Φαραὼ βασιλέα Αιγύπτου καὶ ερείς αυτώ: λέοντι εθνών ωμοιώθης και συ ως δράκων ο εν τη θαλάσσῃ και εκεράτιζες τοις ποταμοίς σου και ετάρασσες ύδωρ τοις ποσί σου και κατεπάτεις τους ποταμούς σου».

Αντίθετα, στον Ιωνά το κήτος αναφέρεται ως μεγάλο ψάρι (εβραϊστί דג גדול ή με φωνήεντα דָּג גָּדוֹל που προφέρεται «νταγκ γκαντόλ»).

Η λέξη λοιπόν, δεν σημαίνει στην πραγματικότητα «κήτος», αλλά «δράκων» ή «τέρας». Το εδάφιο μιλάει για τα «τέρατα τα μεγάλα», και όχι κατ’ ανάγκην ΜΟΝΟ για τα «κήτη» τα μεγάλα, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΒΕΒΑΙΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΥΣ στα ζώα τής 5ης Δημιουργικής ημέρας, όπως θα δούμε στη συνέχεια.

2. Επίσης να πούμε ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν και κήτη θαλασσών. Και τα κήτη των θαλασσών ήταν και αυτά ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ και όχι θηλαστικά. Για ένα διάστημα 180 περίπου εκατομμυρίων ετών, στις θάλασσες κυριαρχούσαν τα ερπετά, όπως ακριβώς στην ξηρά. Ζώα που έμοιαζαν με δελφίνια, με χελώνες, με γιγαντιαίες σαύρες και διπλόδοκους, ακόμα και μορφές άγνωστες σ’ εμάς.

Το κείμενο της Αγίας Γραφής είναι σαφέστατο, και διαχωρίζει τα κήτη τα μεγάλα (τους δεινοσαύρους) από τα άλλα ερπετά που βγήκαν στη γη. Λέει σαφώς: «και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και πάσαν ψυχήν ζώων ερπετών, α εξήγαγε τα ύδατα κατά γένη αυτών» (Γεν. 1/α΄ 21). Αυτό το «και», διαχωρίζει τα κήτη (ή δράκοντες, ή τέρατα για να ακριβολογούμε μεταφραστικά), από τα υπόλοιπα ερπετά που βγήκαν στη γη. Οι δεινόσαυροι δεν κυριάρχησαν μόνο στη γη, αλλά και στη θάλασσα. Και το σπουδαιότερο είναι ότι Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΤΟ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ ΑΥΤΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΒΡΟΥΝ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΟΙ!

Ο άγιος Βασίλειος, ερμηνεύοντας το τμήμα αυτό τής Γενέσεως, προφανώς αντιμετώπισε πρόβλημα ερμηνευτικής. Αν και μορφωμένος με όλες τις γνώσεις τής εποχής του, τότε δεν υπήρχαν οι σημερινές παλαιοντολογικές ανακαλύψεις. Έτσι, μη γνωρίζοντας τους δεινοσαύρους και τα θαλάσσια ερπετά που μας απεκάλυψε η σύγχρονη επιστημονική έρευνα, και βλέποντας ότι μιλούσε για "δημιουργία από τα ύδατα" και για "κήτη", θεώρησε ότι εκεί μιλούσε για τα ψάρια. Έγραψε λοιπόν ότι εκεί μιλάει για τη δημιουργία τών ψαριών. Φαίνεται όμως ότι έβλεπε πως αυτή η ερμηνεία δεν ταιριάζει, γιατί κατέβαλλε προσπάθεια να εξηγήσει τη λέξη: "ερπετά". Έγραψε λοιπόν ότι τα αναφέρει "ερπετά", επειδή ο τρόπος που κολυμπούν μοιάζει με έρπυσμα.

Δεν μπορούσε ο άγιος Βασίλειος να φαντασθεί τι είδους ζώα υπήρχαν πριν από αυτά που ήδη γνώριζε. Δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι υπήρχαν θαλάσσιοι δεινόσαυροι που κυριαρχούσαν στις θάλασσες πριν από την εποχή τών θηλαστικών, ούτε ιπτάμενα ερπετά πριν από τα πουλιά. Εκείνος ήξερε τα πουλιά και τα ψάρια. Όχι τα ερπετά. Ούτε μπορούσε να φαντασθεί πόσο μακρές ήταν οι χρονικές περίοδοι που αναφέρονταν στη Γένεση.

Σήμερα, μετά από τόσους αιώνες, εμείς από πλεονεκτική θέση μπορούμε να κατανοήσουμε ακριβώς τι εννούσαν αυτά τα εδάφια. Και το ότι είναι τόσο ακριβή επιστημονικά, είναι μια εκπληκτική απόδειξη, για την αξιοπιστία τής Θείας Αποκάλυψης που καταγράφηκε στην Αγία Γραφή, και που περιγράφει με τόση ακρίβεια πράγματα που έγιναν κατανοητά τρισήμισυ χιλιετίες μετά από τη συγγραφή τους!



Όμως η Γένεση μιλάει και για ιπτάμενα ερπετά που προήλθαν από θαλάσσια όντα. Τα δε αρχαιότερα γνωστά πτερωτά όντα, εμφανίσθηκαν πριν από 220 εκατομ. έτη, και πρόκειται για τον Longisquama insignis, που μελετήθηκε από ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Όρεγκον.

Τα απολιθώματα δεν είναι ακόμα πλήρη, άρα δεν είναι οριστικές οι ανακαλύψεις, οπότε δεν υπάρχει λόγος να αναλύσουμε τις ακριβείς χρονολογήσεις τών όντων αυτών, πέρα από τη σειρά που εμφανίσθηκαν. Και είναι ανάγκη να θυμόμαστε ότι η Γένεση δεν γράφτηκε για να καλύψει κανένα παλαιοντολικό κενό, αλλά για να δείξει την προέλευση της δημιουργίας. Δεν μας απασχολεί λοιπόν πόσα χρόνια απείχε το ένα πλάσμα από το άλλο, αλλά μόνο η διαδοχή τών δημιουργικών ημερών.

Πέραν αυτού, δεν έχει και πάλι καμία σημασία το αν για κάποια περίοδο ζούσαν ταυτόχρονα τα θηλαστικά και τα ερπετά. Και σήμερα ζουν ερπετά. Σημασία έχει το ποια επικράτησαν. Η Γένεση μιλάει για το ποια σημάδεψαν και κυριάρχησαν σε κάθε περίοδο. Στην περίοδο που κυριαρχούσαν τα ερπετά, (ανεξαρτήτως χρόνου), έχουμε την 5η Δημουργική ημέρα. Στην περίοδο που κυριαρχούσαν τα θηλαστικά, έχουμε την 6η Δημιουργική μέρα. Τόσο απλά. Δεν μας απασχολεί λοιπόν το πότε εμφανίσθηκαν, αλλά το πότε κυριάρχησαν!

Ας δούμε και το τελευταίο εδάφιο αυτής τής ανάλυσης:


Γεν. 1/α΄ 22: "Και ευλόγησεν αυτά ο Θεός, λέγων: αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε τα ύδατα εν ταις θαλάσσαις, και τα πετεινά πληθυνέσθωσαν επί της γής"

Εδώ περιγράφεται το πώς ο Θεός ευλόγησε τα υδρόβια ερπετά να κυριαρχήσουν στις θάλασσες και τα ιπτάμενα στον αέρα. Στα προηγούμενα μας είχε αναλύσει ότι έπλασε και τις δύο αυτές κατηγορίες όντων. Εδώ δεν μιλάει για τα ΠΟΥΛΙΑ, αλλά για τα ιπτάμενα ΕΡΠΕΤΑ. Γιατί γράφει σαφέστατα ότι προήλθαν από τη θάλασσα. Όταν η Αγία Γραφή μιλάει για τα σημερινά πτηνά, γράφει σαφώς ότι η προέλευσή τους ήταν «εκ της γης». Δείτε για παράδειγμα στο Γένεσις 2/β΄ 19: «έπλασεν ο Θεός έτι εκ της γης πάντα τα θηρία του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού» Δεν πρέπει να μπερδεύουμε τα ιπτάμενα ερπετά της 5ης Δημιουργικής ημέρας, με τα πτηνά της 6ης. Αυτά τα τελευταία δεν μας απασχολεί αν ήταν σύγχρονα με τα θηλαστικά ή όχι. Αλλά και διαφορετικά αν ήταν, το ζήτημα δεν είναι (το επαναλαμβάνω) το πότε εμφανίσθηκαν, αλλά το πότε ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΑΝ, ώστε να χαρακτηρίσουν την δημιουργική μέρα.

Είναι πράγματι εντυπωσιακές οι λεπτομέρειες τής δημιουργίας που μας αποκαλύπτονται από το Θεόπνευστο βιβλίο τής Γενέσεως. Και όλα αυτά, είναι ένας ακόμα λόγος, για να εκτιμήσουμε τη Θεόπνευστη αποκάλυψη τής Αγίας Γραφής που μας δόθηκε από τον Θεό.

Είναι ο Ισραήλ ο εκλεκτός λαός;


Η αφήγηση τής Αγίας Γραφής καλύπτει μια περίοδο 5.600 ετών, από το 5.500 π.Χ., ως το 100 μ.Χ. Με τον Ισραήλ, ασχολείται μόνο στα τελευταία 1.600 χρόνια, και αυτό όχι για άλλο λόγο, αλλά επειδή ο Ισραήλ στο διάστημα αυτό έλαβε τη θέση του μεταξύ τών άλλων εθνών που συμμετείχαν στο σχέδιο τού Θεού για σωτηρία. Παρ' όλα αυτά, οι σύγχρονοι αρχαιόπληκτοι ρατσιστές, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Αγία Γραφή αποτελεί Εβραϊκή... προπαγάνδα! Ας δούμε όμως μερικά στοιχεία ακόμα...

Στα παρακάτω, με κόκκινο είναι οι Νεοπαγανιστικές συκοφαντίες. Με μαύρο οι απαντήσεις μας.

(Σημείωση: διατηρήσαμε το Νεοπαγανιστικό κείμενο με την ορθογραφία του όπως ήταν)

Νεοπαγανιστική συκοφαντία:

¨ότι λαός άγιος εί Κυρίω τω Θεώ σου και σε προείλετο Κύριος ο Θεός σου είναι αυτώ λαόν περιούσιον παρά πάντα τα έθνη όσα επί προσώπου γης¨ (Δευτ.Ζ΄6)

είναι λοιπόν οι Εβραίοι ο ¨εκλεκτός¨ λαός του Γιαχβέ από όλα τα έθνη της γης...λαός άγιος(!!!)
Απάντηση:

Όχι «είναι»! Η σωστή λέξη είναι: «ήταν»! Τον καιρό ΕΚΕΙΝΟ που γράφτηκε το εδάφιο ίσχυε αυτό. Όχι σήμερα! Και αυτό θα το δούμε από την ίδια την Αγία Γραφή. Εκεί λέει ο Θεός προς τους Ισραηλίτες:

Έξοδος 19/ιθ΄ 5,6: «Τώρα λοιπόν, εάν πράγματι υπακούσετε στη φωνή μου, και φυλάξετε τη διαθήκη μου, θα είσαστε σε εμένα, ο εκλεκτός από όλους τους λαούς. Επειδή δική μου είναι όλη η γη. Και εσείς θα είσαστε σε εμένα, βασίλειο ιεράτευμα, και έθνος άγιο».

Πότε θα ήταν οι Ισραηλίτες «εκλεκτός λαός»; Μόνο αν παρέμεναν πιστοί στη διαθήκη που έκαναν με τον Θεό. Ας δούμε όμως ακριβέστερα, τι εννοούσε ο Θεός με τα λόγια του αυτά, όπως μας γράφει ο απόστολος Πέτρος στην Καινή Διαθήκη, στο Α΄ Πέτρου 2/β΄ 9 ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΕΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΕΘΝΟΥΣ:

«Υμείς δε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός εις περιποίησιν, όπως τας αρετάς εξαγγείλητε, του εκ σκότους υμάς καλέσαντος εις το θαυμαστόν αυτού φως».

Τελικά δηλαδή, βλέπουμε ότι το εκλεκτό αυτό έθνος, είναι πλέον ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ και όχι οι Ισραηλίτες. Γιατί οι Ισραηλίτες παρέβησαν τη Διαθήκη, και σταύρωσαν τον ίδιο τον Γιαχβέ όταν ενανθρώπισε. Και εδώ είναι η απάντηση:

Οι Ισραηλίτες, ήταν ξεχωρισμένοι από τους άλλους λαούς, επειδή ήταν ο προηγούμενος λαός που εισήλθε στην Εκκλησία του Θεού. Και είναι επίσης, ένας από τους λίγους λαούς που βρίσκεται σήμερα έξω από την Εκκλησία, και στερείται αυτής της αγιότητας για την οποία μίλησε ο Θεός. Ο Θεός το είχε ξεκαθαρίσει, ότι οι Ισραηλίτες θα ήταν «εκλεκτοί», μόνο όσο θα παρέμεναν στην Εκκλησία του Θεού. Δεν τους ξεχώριζε λοιπόν κάποια ρατσιστική επιλογή σε βάρος άλλων λαών, αλλά το ότι ανήκαν στην Εκκλησία του Θεού. Ομοίως, σήμερα, μήπως είναι ρατσιστικό, το ότι οι Ισραηλίτες ως εθνική πλειονότητα, ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ στην Εκκλησία του Θεού, δεν ανήκουν δηλαδή στον «εκλεκτό λαό», αλλά ανήκουν άλλα έθνη;

Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Εμείς επιλέγουμε αν θα είμαστε «εκλεκτό έθνος», ή όχι. Μόνο εμείς. Ο Θεός και οι Χριστιανοί δέχονται ανθρώπους από κάθε έθνος. Δεν είναι ρατσιστές όπως οι Νεοειδωλολάτρες, που δέχονται (υποτίθεται) μόνο όσα είναι Ελληνικά!

Μήπως λοιπόν ο Θεός είναι προσωπολήπτης και βοηθάει τον Ισραήλ, ενώ καταστρέφει τους άλλους λαούς; Για να δούμε ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ, για το τι λέει ο Θεός όταν ο Ισραήλ ασεβεί:

ΩΣΗΕ 1/α΄: 4. «Και είπε ο Κύριος προς αυτόν, Κάλεσον το όνομα αυτού Ιεζραέλ, διότι έτι ολίγον και θέλω εκδικήσει το αίμα του Ιεζραέλ επί τον οίκον Ιηού, και θέλω καταπαύσει την βασιλείαν του οίκου Ισραήλ. 5. Και εν τη μέρα εκείνη θέλω συντρίψει το τόξον του Ισραήλ εν τη κοιλάδι του Ιεζραέλ» … «διότι δεν θέλω ελεήσει πλέον τον οίκο Ισραήλ αλλά θέλω σηκώσει αυτούς διόλου» ….. 10. «…δεν είσθε λαός μου, εκεί θέλει λεχθή προς αυτούς, Υιοί του θεού του ζώντος»

ΗΣΑΙΑΣ ΚΕΦ 1/α΄: 2. «Ακούσατε, ουρανοί και ακροάσθητι, γη διότι ο Κύριος ελάλησεν Υιούς έθρεψα και ύψωσα, αλλ’ αυτοί απεστάτησαν επ, εμού 3. Ο βους γνωρίζει τον κτήτορα αυτού και ο όνος την φάτνην του Κυρίου αυτού. Ο Ισραήλ δεν γνωρίζει, ο λαός μου δεν εννοεί 4. Ουαι, έθνος αμαρτωλόν, λαέ πεφορτωμένε ανομία, σπέρμα κακοποιών, υιοί διεφθαρμένοι, εγκατέλειπον τον Κύριον, κατεφρόνησαν το Άγιον του Ισραήλ, εστράφησαν εις τα οπίσω 5. Δια τι παιδευόμενοι θέλετε επιπροσθέτει στασιασμόν; Όλη η κεφαλή είναι άρρωστος και όλη καρδία κεχαυνωμένη 6. από ίχνους ποδός μέχρι κεφαλής δεν υπάρχει εν αυτώ ακεραιότης, αλλά τραύματα και μελανίσματα και έλκη σεσηπότα, δεν εξεπιέσθησαν ουδέ εδέθησαν ουδέ εμαλακώθησαν δι’ αλοιφής»

11 «τίνα χρείαν έχω του πλήθους των θυσιών σας ; λέγει Κύριος κεχορτασμένος είμαι από ολοκαυτωμάτων κριών και από πάχους σιτευτών, και δεν ευαρεστούμαι εις είμαι ταύρων ή αρνίων ή τράγων 12. όταν έρχησθε να εμφανισθήτε ενώπιόν μου, τις εζήτησεν εκ των χειρών σας τούτο, να πατείτε τας αυλάς μου; 13. Μη φέρετε πλέον ματαίας προσφοράς , το θυμίαμα είναι βδέλυγμα εις εμέ, τας νεομηνίας και τα σάββατα , την συγκάλεσιν των συνάξεων, δεν δύναμαι να υποφέρω, ανομίαν και πανηγυρικήν σύναξιν 14. Τας νεομηνίας σας και τας διατεταγμένας σας εορτάς σας μισεί η ψυχή μου, είναι φορτίον εις εμέ . εβαρύνθην να υποφέρω, ανομίαν και πανηγυρικήν σύναξιν 15. Και όταν εκτείνητε τας χείρας σας, θέλω κρύπτει τους οφθαλμούς μου από σας, ναι όταν πληθύνητε δεήσεις, δεν θέλω εισακούει, αι χείρες σας είναι πλήρες αιμάτων 16. Λούσθητε, καθαρίσθητε, αποβάλετε την κακία των πράξεών σας απ’ έμπροσθεν των οφθαλμών μου, παύσατε πράττοντες το κακόν .

21. «Πως η πίστη πόλις κατεστάθη πόρνη, ήτο πλήρης κρίσεων , η δικαιοσύνη κατώκει εν αυτή, αλλά τώρα φονείς 22. ο άργυρός σου κατεστάθη σκωρία, ο οινός σου συνεκεράσθη μεθ’ ύδατος 23. Οι άρχοντές σου είναι απιθείς και σύντροφοι κλεπτών, πάντες αγαπώσι δώρα και κυνηγούσιν αντιπληρωμάς, δεν κρίνουσιν τον ορφανόν ουδσέ έρχεται η δίκη της χήρας προς αυτούς» 25. «και θέλω στρέψει την χείρα μου επί σε και αποκαθαρίσει την σκωρίαν σου και αφαιρέσει όλον σου το κασσίτερον».

ΖΑΧΑΡΙΑΣ 8/η΄ 13: «…αλλά διεσκόρπισα (τους Ιουδαίους) αυτούς ως δ’ ανεμοστροβίλου εις πάντα τα έθνη» 8/η΄ 14 «Διότι ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. Καθ’ ον τρόπον εστοχάσθην να σας τιμωρήσω , ότε οι πατέρες σας με παρώργισαν, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων…» 14/ιδ΄ 2 … « …και θέλω συνάξει πάντα τα έθνη κατά της Ιερουσαλήμ εις μάχην, και θέλει αλωθεί η πόλις και αι οικοίαι θέλουσι λεηλατηθή και αι γυναίκες θέλουσι βιασθή, και το ήμισυ της πόλεως θέλει εξέλθει εις αιχμαλωσίαν».

ΜΑΛΑΧΙΑΣ 1/α΄ 10 «……Δεν έχω ευχαρίστηση εις εσάς (Ιουδαίους) , λέγει ο Κύριος των δυνάμεων» ,

Ρωτάμε λοιπόν αυτούς τους άσχετους που έγραψαν ότι ο Θεός είναι υπέρ των Εβραίων και κατά των Ελλήνων:

Είπε ποτέ ο Θεός στην Αγία Γραφή, τόσο βαριά λόγια κατά των Ελλήνων όπως είπε κατά των Εβραίων; Μήπως τελικά η Παλαιά Διαθήκη (με τη δική τους λογική), είναι αντιεβραϊκό κατασκεύασμα γραμμένο από Έλληνες;

Αλλά η Αγία Γραφή, πάντα γράφει αυτό που πρέπει εναντίον του ενόχου, είτε Έλληνας είναι αυτός, είτε Εβραίος, είτε Κινέζος. Δεν προσωποληπτεί εναντίον κανενός, όπως θα επιθυμούσαν οι εχθροί της για να βρουν κάτι να την κατηγορήσουν. Στους ενόχους, τα λέει έξω από τα δόντια, ανεξαρτήτως έθνους.

Αν και τα εδάφια αυτά απαντούν ήδη ικανοποιητικά στις κακοήθειες των εχθρών της Π.Δ. για τα δήθεν «ανθελληνικά» χωρία της, έχουμε να πούμε πολλά ακόμα με την αφορμή και άλλων εδαφίων που χρησιμοποιούνται από τους επίδοξους Ελληνομανιακούς «ερμηνευτές» της Π.Δ.

o.o.δ.ε