ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ 2ο ΜΕΡΟΣ...

Αυτό έγινε επειδή η Πάλαια Διαθήκη μιλάει συμβολικά .Ο Αδάμ και η Εύα ήταν μεν οι πρώτοι άνθρωποι, αλά εφόσον ο Κύριος τους ευλόγησε να αυξηθούν σίγουρα θα υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι μαζί τους στον Παράδεισο. Οπότε οι δύο αυτοί συμβολίζουν όλο το ανθρώπινο είδος και θα το τεκμηριώσω στη συνεχεία αυτό…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 2ο ΜΕΡΟΣ

Ερχόμαστε λοιπόν στη συνέχεια μιας διαχρονικής ερωτήσεως που απασχολεί κάθε έναν μας .Όλοι λέμε ότι εκείνος που έπρεπε να τιμωρηθεί ήταν ο Εωσφόρος που παρέσυρε τον άνθρωπο από τον Παράδεισο. Τι ωραία! όλους θα μας βόλευε αυτό να είναι υπεύθυνοι για όλα τα κακά στον κόσμο οι δαίμονες και εμείς να την βγάζουμε καθαρή κι ούτε γάτα ούτε ζημία, Ε !Ωραία δε θα ήταν; Κι όμως η αλήθεια εδώ είναι άλλη και θα μας πονέσει. Για να πάρουμε τα πράγματα πάλι από την αρχή δηλαδή από τις Γραφές και ειδικά από το κείμενο που παραθέσαμε στο 1o μέρος

Αν μεταφράσουμε λοιπόν τι βλέπουμε το φίδι το όποιο χρησιμοποίησε ο σατανάς και ταυτόχρονα ήταν το φρονιμότερο από όλα τα ζώα του Παραδείσου ,πήγε στη Γυναίκα και της είπε:-Γιατι δεν τρώτε από αυτό το δέντρο;(Εδώ μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι α σατανάς δεν γνωρίζει το μέλλον και για αυτό ρώτα την Εύα ,Έτσι κάπως την παθαίνουν και τα ψευτομέντιουμ της εποχής μας . άλλη κουβέντα αυτή όμως, άσχετή με το θέμα μας, απλά το αναφέρω.) εκείνη είπε; γιατί μας είπε ο Θεός ότι άμα φάμε από εκεί θα πεθάνουμε.-δε θα πεθάνετε αλά θα γίνετε πιο σοφοί από εκείνον τους είπε. και τότε αυτή έφαγε και μετά έδωσε στον άνδρα και έφαγε και εκείνος, ύστερα πήραν δυο φύλα συκής για να καλύψουν την γύμνια τους επειδή διαπίστωσαν τότε ότι δεν φορούσαν τίποτα δειλινό ο Θεός περπατούσε στον Παράδεισο και φώναξε: ΑΔΑΜ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ; Tότε ο Αδάμ είπε τρόμαξα που ερχόσουνα και κρύφτηκα επειδή ήμουν γυμνός; ΤΙ; είπε ο Θεός μήπως έφαγες από εκεί που σου είπα να μη φας;-Δε φταίω εγώ, η γυναίκα που μου έδωσες μου είπε να φάω.-Γυναίκα είναι αλήθεια αυτά που λέει. εκείνη-το φίδι φταίει όχι εγώ και μετά συνεχίζετε το κείμενο με τις τιμωρίες που επέβαλε ο Θεός σε αυτούς. ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟΑΝΑΛΎΣΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΆΤΩ.

Στο θέμα μας όμως παρατηρούμε τον Εωσφόρο να παρασέρνει τους ανθρώπους γύμνια τους συμβόλιζε την αθωότητα τους την οποία χάσανε και για αυτό βαλαν μπροστά τους τα φύλα. Ο Θεός περπατούσε στον Παράδεισο. Φανταστείτε λίγο………….Ο ίδιος ο Κύριος Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ να περπατάει δίπλα στα δημιουργήματα της!!!!!!!!!!Αυτό ήταν και είναι η ζωή και ο Παράδεισος είσαι διπλά στον δημιουργό σου, σε αυτόν που είναι η Ζωή. Οπότε κόλαση και θάνατος είναι να ζεις μακριά του. Αυτό εννοούσε ο Θεός όταν τους είπε ότι αν φάτε θα πεθάνετε.

Υστέρα τι βλέπουμε ο Θεός φώναξε τον Αδάμ. Λέτε να μην ήξερε που ήταν; και μετά ρώτησε τον Αδάμ….. Λέτε να μην ήξερε ο Παντογνώστης Θεός τι είχε κάνει; και μετά ο Αδάμ τα ρίχνει στην Εύα και η Εύα στο φίδι… ΠΟΥ είναι άδικος λοιπόν ο ΘΕΟΣ; γιατί Άλο θα ρώταγε τους ανθρώπους τι έκαναν; αφού ήξερε από πριν. Φυσικά το έκανε αυτό για να δώσει ευκαιρία σε αυτούς να του πουν την αλήθεια και στη συνέχεια να τους συγχωρέσει ο και να τους επιτρέψει να συνεχίσουν τη ζωή τους την αιώνια στον Παράδεισο. Αυτοί τι κάνανε ο ένας τα έριχνε στον άλλον. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο αμάρτημα των ανθρώπων, αυτό το οποίο έχουμε και εμείς μέχρι σήμερα. Η ανευθυνότητα και η μετάθεση των ευθυνών σε άλλους τους άλλους εκτός από τον πραγματικό φταίχτη ….τον ΕΑΥΤΟΥΛΗ ΜΑΣ.

Εδώ ταιριάζει και η απάντηση ότι ο σατανάς φταίει για το κακό που επικρατεί στον κόσμο μας. Λένε μερικοί. Εξηγούμαι: Δεν το παίζω συνήγορος του τιποτένιου και μισητού όμως για σκεφτείτε ποιος κάνει το κακό και ποιος έχει τις επιλογές των πράξεων του …..φυσικά εμείς οι άνθρωποι και κάνει άλλος. Οπότε και εμείς όλοι να ήμασταν τότε θα τον τρώγαμε τον απαγορευμένο καρπό και αν μας ρώταγε ο Θεός θα λέγαμε όλοι ότι το φίδι έφταιγε ………..

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ……

ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΜΕΡΟΣ 1ο

Ποια πιστεύετε ότι ήταν η αιτία που φύγαμε από τον Παράδεισο;

Είναι ο Θεός τόσο άσπλαχνος που για ένα λάθος που κάναμε θα μας έδιωχνε από τον Παράδεισο χωρίς δεύτερη ευκαιρία;

Γιατί να την πληρώνουμε όλοι για τον Αδάμ και την Εύα;

Έπρεπε να φύγουμε από τον Παράδεισο ή να μέναμε εκεί;

Υπάρχει ελπίδα να σωθούμε;l

Αυτά και αλά πολλά αγαπητοί μου φίλοι μπορεί να ρωτήσει ένας που έχει περιέργεια για το θέμα που θα συζητήσουμε στη συνέχεια.

Καταρχήν ας διαβάσουμε το πρωτότυπο κείμενο του βιβλίου της ΓΕΝΝΕΣΙΣ του Μωυσή και Μετά ξανασυζητάμε:

Ο δὲ ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός. καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· τί ὅτι εἶπεν ὁ Θεός, οὐ μὴ φάγητε ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ παραδείσου; 2 καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ τῷ ὄφει· ἀπὸ καρποῦ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου φαγούμεθα, 3 ἀπὸ δὲ τοῦ καρποῦ τοῦ ξύλου, ὅ ἐστιν ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου, εἶπεν ὁ Θεός, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ, οὐ δὲ μὴ ἅψησθε αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀποθάνητε. 4 καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε· 5 ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν. 6 καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι, καὶ λαβοῦσα ἀπὸ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς, καὶ ἔφαγον. 7 καὶ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν δύο, καὶ ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν, καὶ ἔρραψαν φύλλα συκῆς καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα. 8 Καὶ ἤκουσαν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινόν, καὶ ἐκρύβησαν ὅ τε ᾿Αδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἐν μέσῳ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου. 9 καὶ ἐκάλεσε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ᾿Αδὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ᾿Αδάμ, ποῦ εἶ; 10 καὶ εἶπεν αὐτῷ· τῆς φωνῆς σου ἤκουσα περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ καὶ ἐφοβήθην, ὅτι γυμνός εἰμι, καὶ ἐκρύβην. 11 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός· τίς ἀνήγγειλέ σοι ὅτι γυμνὸς εἶ, εἰ μὴ ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες; 12 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αδάμ· ἡ γυνή, ἣν ἔδωκας μετ᾿ ἐμοῦ, αὕτη μοι ἔδωκεν ἀπὸ τοῦ ξύλου, καὶ ἔφαγον. 13 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῇ γυναικί· τί τοῦτο ἐποίησας; καὶ εἶπεν ἡ γυνή· ὁ ὄφις ἠπάτησέ με, καὶ ἔφαγον. 14 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει· ὅτι ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. 15 καὶ ἔχθραν θήσω

ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. 16 καὶ τῇ γυναικὶ εἶπε· πληθύνων πληθυνῶ τὰς λύπας σου καὶ τὸν στεναγμόν σου· ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα, καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτός σου κυριεύσει. 17 τῷ δὲ ᾿Αδὰμ εἶπεν· ὅτι ἤκουσας τῆς φωνῆς τῆς γυναικός σου καὶ ἔφαγες ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες, ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν λύπαις φαγῇ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· 18 ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατελεῖ σοι, καὶ φαγῇ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ. 19 ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου, ἕως τοῦ ἀποστρέψαι σε εἰς γὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθης, ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ· 20 καὶ ἐκάλεσεν ᾿Αδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων. 21 Καὶ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς. 22 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ ᾿Αδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν· καὶ νῦν μή ποτε ἐκτείνῃ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. 23 καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη. 24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.

Το κείμενο για λόγους συντομίας δε θα το μεταφράσουμε οπότε θα ξεκινήσουμε κατευθείαν την ανάλυση για να απαντήσω στα επί μέρους θέματα που αναθέσαμε στην αρχή της αναρτήσεως.

Αν πάρουμε από την αρχή τα πράγματα βλέπουμε τον Θεό να φτιάχνει τον άνθρωπο και στη συνέχει να του δίνει την Γυναίκα αμέσως Μέτα βλέπουμε ο Θεός να τους ευλογεί και να τους λέει αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε την Γη. Αν και αυτή η φράση είναι από προηγούμενο κεφάλαιο πριν το προπατορικό αμάρτημα την ανάφερα για να εξηγήσω σε αυτούς που λένε γιατί να την πλήρωνουμε εμείς για το λάθος των Πρωτόπλαστων;

Αυτό έγινε επειδή η Πάλαια Διαθήκη μιλάει συμβολίζαμε Αδάμ και η Εύα ήταν μεν οι πρώτοι άνθρωποι, αλά εφόσον ο Κύριος τους ευλόγησε να αυξηθούν σίγουρα θα υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι μαζί τους στον Παράδεισο. Οπότε οι δύο αυτοί συμβολίζουν όλο το ανθρώπινο είδος και θα το τεκμηριώσω στη συνεχεία αυτό…

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ

Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

Οι ορθόδοξοι θεολόγοι ζουν σε “άλλο πλανήτη”. Δεν πατούν στη γη. Δεν ενδιαφέρονται για την συμφωνία των θεωριών τους με τα πορίσματα της “γήινης” επιστήμης. Αυτό είναι ένα από τα κεντρικά μηνύματα που παίρνει ο υπομονετικός και φιλοπερίεργος αναγνώστης από το νέο βιβλίο του π. Αρσενίου Μέσκου, που έχει τίτλο “Ο Πλανήτης της Θεολογίας”.

Στη συνέχεια θα σταθώ σ’ αυτήν την κεντρική θέση του βιβλίου, την οποία ο π. Αρσένιος προσπαθεί να την τεκμηριώση με όλα τα επιμέρους κεφάλαια του βιβλίου του, διότι είτε μιλάει για το κακό και την πτώση των πρωτοπλάστων, αρνούμενος την ύπαρξη προπτωτικής κατάστασης (σελ. 69-149 και 190-198), είτε προσπαθεί να στηρίξη τον ισχυρισμό του, ότι οι προσδοκίες του απ. Παύλου και των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων διαψεύστηκαν (σελ.181-183), είτε προσπαθεί να πείση, ότι οι θεολόγοι θεωρούν “όλο το οικοδόμημα της τεχνολογίας και της επιστήμης... έργο ανθρώπων ψυχικά αναπήρων” (σελ. 211), με όλα αυτά και άλλα πολλά, επιδιώκει να δείξη ότι οι ορθόδοξοι θεολόγοι (δηλαδή οι Απόστολοι, οι άγιοι Πατέρες και οι σημερινοί), δεν πατούν στην γή, αλλά ζουν με τις θεολογίες τους σε άλλο πλανήτη, στον “Πλανήτη της Θεολογίας”. Αυτή η τοποθέτηση δίνει και τον τίτλο του βιβλίου.

Διαβάζοντας ορισμένες γραμμές του π. Αρσενίου βλέπει κανείς τον έντονο καημό της εμπειρικής διερεύνησης και επαλήθευσης της θεολογίας. Αυτό ως αφετηριακό στοιχείο είναι υγιές· είναι η αναγκαία προϋπόθεση της αληθινής ορθόδοξης ζωής. Η θεολογία μας, άλλωστε, όπως κατά κόρον έχει αναλυθεί τα τελευταία χρόνια, είναι εμπειρική και όχι στοχαστική. Πραγματοποιείται στη ζωή των αγίων και επαληθεύεται από τα λείψανά τους. Η προβληματικότητα του βιβλίου του π. Αρσενίου ξεκινά από τον τρόπο διερεύνησης και επαλήθευσης της θεολογίας. Διακρίνει κανείς στη σκέψη του έναν μονισμό. Δεν αντέχει το “σκάνδαλο” και την “μωρία” της πίστης. Γι’ αυτό δεν διακρίνει την διαφορετικότητα των τρόπων γνώσεως του Θεού και των κτισμάτων. Χωρίς σαφώς να απορρίπτη την θεολογική γνωσιολογία – αυτό προς το παρόν δεν το τόλμησε– δίνει προτεραιότητα και (μπορώ να πώ) καθολικότητα στην ανθρώπινη επιστήμη. Αυτό σαφώς εξάγεται από τα συμπεράσματά του. Για παράδειγμα, συμπεραίνει ότι δεν υπάρχει προπτωτική κατάσταση, γιατί ο θάνατος κυριαρχεί στην κτίση από την αρχή της δημιουργίας κι όχι από κάποιο σημείο και πέρα. Αυτή την απόλυτη διαπίστωση την δέχεται από την μελέτη των παλαιοντολόγων πάνω σε κάποια απολιθώματα, συγκεκριμένα πάνω σε απολιθωμένα εμέσματα ιχθυόσαυρου (σελ. 116). Από αυτήν την πληροφορία, που πήρε από το διαδίκτυο -καί άλλες παρόμοιες- βγάζει χωρίς ενδοιασμούς το συμπέρασμα: η Αγία Γραφή και οι Πατέρες δεν μας λένε την αλήθεια, την οποία τώρα ανιχνεύουμε πάνω στα οστά και τα απολιθώματα με τις τεχνικές μεθόδους που επινοήσαμε (βλέπε σελ. 115). Για μας το παρελθόν είναι εξερευνήσιμο. Για τους Πατέρες ήταν “κλειστό κουτί” (σελ. 109). Γι’ αυτό οι άγιοι Πατέρες έχουν ως ελαφρυντικό, το ότι είπαν αυτά που είπαν, γιατί δεν ήξεραν. Οι σύγχρονοι θεολόγοι όμως δεν έχουν αυτό το ελαφρυντικό.

Ο π. Αρσένιος ισχυρίζεται ότι “σήμερα ως προς την εκπροσώπηση της αλήθειας, ο επιστήμονας αντιπροσωπεύει για τον θεολόγο το αντίπαλο δέος”. Γι’ αυτό ο θεολόγος προκειμένου να βρη “χώρο ώστε να επιζήσει... διαχωρίζει τις περιοχές και αποσύρεται στον “Πλανήτη της Θεολογίας” αφήνοντας την γη στον επιστήμονα” (σελ. 211). Για τον π. Αρσένιο δηλαδή ο διαχωρισμός των περιοχών της θεολογίας και της επιστήμης δεν επιβάλλεται από την φύση των πραγμάτων, από την χαώδη διαφορά Θεού και κτισμάτων, αλλά από την ανάγκη του θεολόγων να “επιζήσουν”. Σ’ αυτόν τον διαχωρισμό δεν βλέπει την μεγάλη ελευθερία που δίνει η ορθόδοξη θεολογία στην επιστημονική έρευνα, όταν φυσικά αυτή κινείται μέσα στα πεπερασμένα όριά της, ούτε επίσης βλέπει την απεριόριστη ελευθερία του ανθρώπου, όταν η ζωή του συνδέεται με τον Θεό. Θέλει τα πάντα υποταγμένα στην νομοτέλεια των φυσικών φαινομένων. Γι’ αυτό αμφισβητεί τις εμπειρικές συνέπειες της αποκτήσεως της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, που υπερβαίνουν τις αντιληπτικές ικανότητες του σαρκικού ανθρώπου. Θεωρεί υποτίμηση του ανθρώπου την εν Χριστώ αποκατάσταση της ανθρώπινης φύσης, η οποία έχει ως συνέπεια την υπέρβαση της “βιολογικότητας” (σελ. 225-226). Τα συναξάρια που μιλούν για τους ασκητικούς αγώνες και τις εμπειρίες των Πατέρων της Ερήμου τα θεωρεί “ασκητική μυθολογία”. Δεν τολμά βέβαια να ονομάση “μυθολογική θεολογία” την αγιογραφική θεολογία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (κυρίως στους λόγους του Υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων) ή την θεολογία του αγίου Συμεών του νέου θεολόγου (κυρίως στους Ύμνους των θείων ερώτων), στις οποίες ερμηνεύεται θεολογικά το πώς αναστέλλεται η “βιολογικότητα” του ανθρώπου κατά την διάρκεια της θεοπτίας. Προφανώς αυτοί οι Πατέρες δεν επιθυμούν την υποτίμηση του ανθρώπου, αλλά την θέωσή του. Ο π. Αρσένιος διαγράφοντας τα ασκητικά κατορθώματα των Πατέρων, τα οποία ήταν καρποί των θεοπτικών εμπειριών τους, με τον χαρακτηρισμό “ασκητική μυθολογία”, δεν βρίσκει κατόπιν πουθενά ιστορικές αποδείξεις των επαγγελιών της ορθόδοξης θεολογίας. Γι’ αυτό άνετα μιλά για διαψεύσεις.



Το βιβλίο του π. Αρσενίου, για να συζητηθή θεολογικά και επιστημονικά σε όλες τις θέσεις και τις προτάσεις του, χρειάζεται την συγγραφή πολλών εργασιών. Στον περιορισμένο χώρο αυτού του σημειώματος θα αρκεσθώ μόνο στη διατύπωση μιας θέσης, η οποία πιστεύω ότι αλλάζει το αποπνικτικό κλίμα μέσα στο οποίο κινείται η σκέψη του π. Αρσενίου.



Είναι γεγονός ότι οι Πατέρες δεν γνώριζαν τις μεθόδους που χρησιμοποιούμε σήμερα για την διερεύνηση του παρελθόντος της γής. Είχαν όμως άλλη δική τους μέθοδο, η οποία μάλιστα διέσωζε την τιμή του ανθρώπου, σε αντίθεση με κάποιες σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους, που αντιμετωπίζουν τον άνθρωπο σαν μια μηχανή, σαν μια βιολογική μονάδα μέσα στο φυτικό και ζωικό βασίλειο. Η μέθοδος των Πατέρων ήταν η ευαγγελική άσκηση, η οποία ανακαίνιζε την φύση τους και τους συνέδεε με το πρόσωπο του Χριστού. Μέσα σ’ αυτήν την ασκητική διαδικασία οι Πατέρες γνώρισαν την ποιότητα της αμαρτίας, τον θάνατο που έρχεται ως συνέπειά της, γεύθηκαν επίσης την άφεση των αμαρτιών τους και ακόμη την υπέρβαση του θανάτου. Κατάλαβαν έτσι – καί μας το δίδαξαν– ότι ο θάνατος συνδέεται με την αμαρτία και ότι η αμαρτία είναι η αρνητική κίνηση της ελευθερίας του ανθρώπου. Η ελευθερία προηγείται από την αμαρτία και το κακό. Δεν υπάρχει κακό και αμαρτία χωρίς την ελευθερία. Έτσι, από την πείρα της προσωπικής τους μεταμόρφωσης, γνώρισαν ότι στην αρχή της δημιουργίας βρίσκεται η ελευθερία των αγγέλων και του ανθρώπου και όχι το κακό. Αλλιώς είμαστε αναγκασμένοι να ταυτίσουμε την ελευθερία, που είναι η προϋπόθεση της αληθινής αγάπης, με το κακό.



Η μέθοδος των Πατέρων είναι επαληθεύσιμη και σήμερα. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι και στις μέρες μας έζησαν και ζουν άνθρωποι που γεύθηκαν την ανακαίνιση και τον δοξασμό των υποστάσεών τους (π. Παΐσιος, π. Σωφρόνιος, π. Πορφύριος, π. Εφραίμ κ. ά.) και γνώρισαν εμπειρικά την αφετηρία του κακού, το οποίο αντιλήφθηκαν ως παράσιτο που παρεισέφρησε στην φύση μας. Εμείς δεχόμαστε την μαρτυρία τους, όπως δεχόμαστε και τα πορίσματα των διαφόρων επιστημών. Δεν έχουμε πρόβλημα με την επιστημονική έρευνα· τα προβλήματα δημιουργούνται από την ιδεολογοποίηση της πίστης και από τις ηθικολογικές και ιδεολογικές ερμηνείες των επιστημονικών πορισμάτων. Πάντως δεν μπορούμε να συζητήσουμε για τα “απολιθωμένα εμέσματα του ιχθυόσαυρου”, χωρίς πιο μπροστά να επανεξετάσουμε τις θεοπτικές και ασκητικές εμπειρίες των Πατέρων, αφού, βέβαια, ελευθερωθούμε από την προκατάληψη, ότι τα κείμενα που τις περιγράφουν αποτελούν “ασκητική μυθολογία”.

πηγή:Ο.Ο.Δ.Ε.

ΟΙ ΥΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Τα εδάφια αυτά, λένε τα εξής, σύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο, και τη μετάφραση τών Εβδομήκοντα (Ο΄):

Ο΄: Γένεσις 6/ς΄ 1-4:

Εβραϊκό (Βάμβας): Γένεσις 6/ς΄ 1-4:
1. Και εγένετο ηνίκα ήρξαντο οι άνθρωποι πολλοί γίνεσθαι επί τής γης, και θυγατέρες εγεννήθησαν αυτοίς. 2. Ιδόντες δε οι υιοί τού Θεού τας θυγατέρας τών ανθρώπων ότι καλαί εισίν, έλαβον εαυτοίς γυναίκας από πασών, ων εξελέξαντο.
3. Και είπε Κύριος ο Θεός...
4. Οι δε γίγαντες ήσαν επί τής γης εν ταις ημέραις εκείναις. και μετ' εκείνο, ως αν εισεπορεύοντο οι υιοί τού Θεού προς τας θυγατέρας τών ανθρώπων, και εγεννώσαν εαυτοίς. Εκείνοι ήσαν οι γίγαντες οι απ' αιώνος, οι άνθρωποι οι ονομαστοί.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
1. Και ότε ήρχισαν οι άνθρωποι να πληθύνωνται επί τού προσώπου τής γής, και θυγατέρες εγεννήθησαν εις αυτούς, 2. ιδόντες οι υιοί τού Θεού τας θυγατέρας τών ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας εκ πασών όσας έκλεξαν.
3. Και είπε Κύριος...
4. Κατ' εκείνας τας ημέρας ήσαν οι γίγαντες επί τής γης, και έτι, ύστερον αφού οι υιοί τού Θεού εισήλθον εις τας θυγατέρας τών ανθρώπων, και αύται ετεκνοποίησαν εις αυτούς. Εκείνοι ήσαν οι δυνατοί, οι έκπαλαι άνδρες ονομαστοί

Τα παραπάνω εδάφια, έτυχαν πολλών διαφορετικών ερμηνειών στις περασμένες χιλιετίες. Τα βασικά προβλήματα που παρουσιάζονται, είναι τα εξής:
1. Ποιοί είναι οι ΄΄υιοί τού Θεού΄΄ που αναφέρεται ότι πήραν για γυναίκες τους τις θυγατέρες τών ανθρώπων; Ήταν άνθρωποι, ή κάτι άλλο; Και αν ήταν άνθρωποι, γιατί αντιδιαστέλλονται από τους ΄΄ανθρώπους΄΄;
2. Τι ήταν εκείνοι οι γίγαντες που αναφέρονται, και ποια η σχέση τους με τους ΄΄υιούς τού Θεού΄΄, και τις γυναίκες;
3. Πώς επιρέασαν τις συνθήκες ζωής τον καιρό εκείνο προ τού κατακλυσμού τού Νώε;

Οι απαντήσεις που δόθηκαν στα παραπάνω ερωτήματα, ήταν ποικίλες. Κάποιοι μάλιστα υποστήριξαν είτε ότι οι γίγαντες ήταν μυθικά πρόσωπα, είτε ότι δεν ήταν γήινοι, είτε ότι ήταν διασταύρωση ανθρώπων και αγγέλων, είτε ότι ήταν πλάσματα που ζούσαν πριν από τους ανθρώπους στη γη. Στη συνέχεια,θα αναφέρουμε περιληπτικά τις τρεις σπουδαιότερες ερμηνείες με τα προβλήματα που παρουσιάζουν, και τέλος, θα προταθεί η πιο σοβαρή (κατά την άποψη τού γράφοντος) ερμηνεία από τις τρεις, που τίθεται στη διάθεση τών αδελφών μας για επιπλέον έρευνα και προβληματισμό.

Οι τρεις ερμηνείες τού χωρίου
1. Οι ΄΄υιοί τού Θεού΄΄ ήταν άγγελοι, που επιθύμησαν τις γυναίκες τών ανθρώπων, πήραν σάρκα, τις παντρεύτηκαν, και τεκνοποίησαν μαζί τους. Το αποτέλεσμα αυτής τής ένωσης, ήταν ότι τα παιδιά τους βγήκαν γίγαντες, που όμως ήταν διεστραμμένοι, και ωδήγησαν στην ηθική κατάπτωση τού τότε κόσμου, με αποτέλεσμα την κάθαρση από το Θεό, με τον κατακλυσμό τού Νώε.
2. Οι ΄΄υιοί τού Θεού΄΄ ήταν άνθρωποι, οι ευσεβείς απόγονοι τού Σηθ που συνέχιζαν την αληθινή λατρεία τού Θεού, και γι' αυτό ονομάζονται έτσι. Αυτοί, εξ' αιτίας τής επιθυμίας τους για τις όμορφες θυγατέρες τής γενιάς τού Κάιν, παρασύρθηκαν, και βυθίστηκαν στην κακία.
3. Η φράση ΄΄υιοί τού Θεού΄΄, είναι κακή μετάφραση από το Εβραϊκό κείμενο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τους απογόνους τού Κάιν, που ήρθαν σε επιμιξία με τις γυναίκες τής φυλής τού Αδάμ, με αποτέλεσμα την επιδείνωση τής ηθικής κατάστασης τού κόσμου.

Και οι τρεις εκδοχές, παρουσιάζουν τα δικά τους προβλήματα. Ας αρχίσουμε από την πρώτη:
Η Ερμηνεία τών αγγέλων
Σε πολλά σημεία τής Αγίας Γραφής στο Εβραϊκό κείμενο, οι άγγελοι ονομάζονται ΄΄υιοί τού Θεού΄΄, όπως στον Ιώβ 38/λη΄ 7. Έτσι πολλοί υπέθεσαν, ότι μιλάει για αγγέλους. Κάποιες σύγχρονες αιρέσεις μάλιστα, χρησιμοποιούν αυτά τα χωρία τής Γενέσεως, για να εξηγήσουν το πώς οι άγγελοι έγιναν δαίμονες. Αντιθέτως, η Χριστιανική παράδοση διδάσκει ότι οι δαίμονες υπήρχαν πολύ πριν από τον καιρό τού Νώε. Αυτός είναι και ο λόγος που ασχοληθήκαμε με αυτή τη μελέτη, που κατά τα άλλα είναι άνευ σοβαρής σημασίας.
Αν οι υιοί τού Θεού ήταν άγγελοι, θα υπήρχε αντίφαση με τα λόγια τού Κυρίου Ιησού Χριστού, που είπε ότι: ΄΄Αυτοί που θα αναστηθούν, δεν παντρεύονται, επειδή είναι όπως οι άγγελοι στον ουρανό, και είναι γιοί τού Θεού, όντες γιοί τής αναστάσεως΄΄. (Ματθαίος 22/κβ΄ 30. Μάρκος 12/ιβ΄ 25. Λουκάς 20/κ΄ 35,36). Σε αυτά τα χωρία, είναι σαφές, όχι μόνο ότι η φράση ΄΄γιοί τού Θεού΄΄ δεν χρησιμοποιείται μόνο σε αγγέλους, αλλά και ότι οι άγγελοι δεν παντρεύονται! Βεβαίως, είναι γνωστό ότι ακόμα και σήμερα οι δαίμονες έχουν συχνές σεξουαλικές επαφές με ανθρώπους, όμως δεν τεκνοποιούν! Σε μια τέτοια ένωση, θα ήταν προβληματικό να δώσει ο Θεός (ως δοτήρας τής ζωής), τη συνέργειά του για τη δημιουργία απογόνων, όταν είναι σαφές στην Αγία Γραφή, ότι ο ίδιος αντιτίθεται σε τέτοιες αφύσικες ενώσεις. (Λευιτικό 19/ιθ΄ 19. 20/κ΄ 15).
Αν και την άποψη πως επρόκειτο για αγγέλους την υπεστήριξαν κατά καιρούς άνθρωποι όπως ο Κύριλος Αλεξανδρείας, ο Κυπριανός και ο Λακτάντιος, άλλοι πατέρες που ασχολήθηκαν με το θέμα όπως ο Χρυσόστομος και η πλειονότητα τών μεταγενεστέρων, απορρίπτουν κατηγορηματικά μια τέτοια άποψη.
Εδάφια τής Αγίας Γραφής που χρησιμοποιούνται ως απόδειξη ότι πρόκειται περί αγγέλων, δεν αποδεικνύουν τίποτα:
Α΄ Πέτρου 3/γ΄ 16: ΄΄Εν ώ (πνεύματι), και τοις εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν, (ο Ιησούς) απειθήσασίν ποτε... εν ημέραις Νώε...΄΄ Το εδάφιο αυτό, δεν λέει τίποτα περί αγγέλων, αλλά μιλάει για τα πνεύματα τών νεκρών αμαρτησάντων ανθρώπων τού κατακλυσμού, όπως αναφέρεται καθαρότερα λίγο μετά, στο Α΄ Πέτρου 4/δ΄ 6: ΄΄εις τούτο γαρ και νεκροίς ευηγγελίσθει...΄΄
Β΄ Πέτρου 2/β΄ 4 - 6: ΄΄Ει γαρ ο Θεός αγγέλων αμαρτησάντων ουκ εφείσατο αλλά σειράς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εις κρίσιν τετηρημένους, και αρχαίου κόσμου ουκ εφείσατο αλλά όγδοον Νώε ...εφύλαξεν κατακλυσμόν κόσμω ασεβών επάξας... και πόλεις Σοδόμων...΄΄ Ούτε αυτό το εδάφιο λέει ότι οι άγγελοι ήταν αυτοί που πήραν γυναίκες από τους ανθρώπους. Απλώς, τους αναφέρει ως παράδειγμα κρίσεως τού Θεού, παράλληλα με τους ανθρώπους τού κατακλυσμού, και τών Σοδόμων. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Ιούδας στα εδάφια 6 και 7, αναφέρει τους αμαρτήσαντες αγγέλους, μαζί με τους Σοδομίτες και τους αμαρτήσαντες Εβραίους, ως παραδείγματα κρίσεως. Πουθενά όμως δεν τους ταυτίζει με τους ΄΄υιούς τού Θεού΄΄ τής Γένεσης, που παντρεύτηκαν τις γυναίκες τών ανθρώπων: ΄΄αγγέλους τε τους μη τηρήσαντας την εαυτών αρχήν αλλά απολιπόντας το ίδιον οικητήριον εις κρίσιν μεγάλης ημέρας δεσμοίς αϊδίοις υπό ζόφον τετήρηκεν, ως Σόδομα...΄΄

Η Ερμηνεία τής δικαίας γενιάς
Η δεύτερη άποψη, πάσχει και αυτή από άλυτα προβλήματα, όπως:
α. Αν η γενιά τού Σηθ ήταν δίκαια, γιατί παρασύρθηκαν τόσο εύκολα;
β. Τι σχέση είχαν με τους γίγαντες;
Και κυρίως: γ. Εφ' όσον κι αυτοί ήταν άνθρωποι, γιατί διαφοροποιούνται από τους ΄΄ανθρώπους΄΄;
Οι απαντήσεις που έχουν δοθεί σε αυτά τα ερωτήματα, απέχουν πολύ από το να είναι ικανοποιητικές. Κατά την άποψη τού γράφοντος, η τρίτη θέση είναι η σοβαρότερη, καθώς δίνει απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα.
Η καθ' ημάς σωστή ερμηνεία
Κατ' αυτήν, αντί για τη φράση: ΄΄υιοί τού Θεού΄΄, έπρεπε να υπάρχει η φράση: ΄΄οι γιοί τών δυναστευόντων΄΄. (Εβραϊκά: ΄΄μπενέ (α)ελοϊμ΄΄). Πράγματι, η λέξη ΄΄ελοϊμ΄΄, εκτός από ΄΄θεοί΄΄, (πληθυντικός μεγαλειότητος τής λέξης ΄΄έλ΄΄ = ΄΄Θεός΄΄), σημαίνει και ΄΄δυνάστες΄΄ ή ΄΄ισχυροί΄΄. Έτσι, αντί για τους ΄΄γιους τού Θεού΄΄, έχουμε τους ΄΄γιους τών δυναστευόντων΄΄, ή τους ΄΄γιούς τών ισχυρών΄΄, που παντρεύτηκαν τις ΄΄θυγατέρες τών ανθρώπων΄΄.
Ένα δεύτερο μεταφραστικό θέμα, είναι η λέξη: ΄΄άνθρωποι΄΄. Στα Εβραϊκά, η λέξη: ΄΄άνθρωπος΄΄, είναι ΄΄αδάμ΄΄. Και επειδή το όνομα τού προπάτορα χρησιμοποιείται ως όνομα τών απογόνων, οι απόγονοι τού Αδάμ, ονομάστηκαν ΄΄Αδάμ΄΄, κατά τον ίδιο τρόπο που οι απόγονοι τού ΄΄Ισραήλ΄΄ (ή Ιακώβ), ονομάστηκαν ΄΄Ισραήλ΄΄. Δεν έχουμε λοιπόν αντίθεση μεταξύ ΄΄ανθρώπων΄΄ και ΄΄γιών τών ισχυρών΄΄, αλλά αντίθεση μεταξύ τής φυλής ΄΄Αδάμ΄΄, και τών ΄΄γιών τών ισχυρών΄΄. Έτσι, οι ΄΄θυγατέρες τών ανθρώπων΄΄ θα έπρεπε να μεταφραστούν ΄΄θυγατέρες Αδάμ΄΄. (Εβραϊκά: ΄΄μπενόθ (α)αδάμ΄΄).
Μα τότε, αν δεν ήταν από τη φυλή τού Αδάμ οι ΄΄γιοί τών ισχυρών΄΄, τι ήταν;
Αυτοί, ίσως ανήκαν στη φυλή τού Κάιν! Στα αμέσως προηγούμενα δύο κεφάλαια στο 4/δ΄ και στο 5/ε΄, η Γένεσις μιλάει για δύο διαφορετικές γενεαλογίες: Για τη γενιά τού Κάιν, (4/δ΄ 17 - 24), και για τη ΄΄γενεαλογία τού ανθρώπου΄΄ ή πιο σωστά, τη ΄΄γενεαλογία τού Αδάμ΄΄. (Γένεσις 5/ε΄ 1 - 32). Αν και ο Κάιν ήταν γιός τού Αδάμ, μετά το φόνο τού Άβελ, έφυγε, και δημιούργησε μία δική του γενιά, που ζούσε μακρυά, και χωριστά από τού πατέρα του Αδάμ. (Γένεσις 4/δ΄ 16). Εκεί, η φυλή τού Κάιν προόδευσε στην τεχνολογία ταχύτερα από τη φυλή τού Αδάμ. (Γένεσις 4/δ΄ 21,22). Έτσι, οι απόγονοι αυτής τής φυλής, ίσως ονομάστηκαν ΄΄γιοί τών ισχυρών΄΄ από τους απογόνους ΄΄Αδάμ΄΄, οι οποίοι κρατούσαν ακόμα την πίστη τού προπάτορά τους Αδάμ. Όταν όμως οι ΄΄γιοί τών ισχυρών΄΄ πήραν για γυναίκες τους τις γυναίκες τής φυλής Αδάμ, οι δύο αυτές φυλές ήρθαν σε επιμιξία, και παρέσυραν την φυλή Αδάμ από το δρόμο τού Θεού, εκτός από το Νώε. Ίσως τα παιδιά αυτής τής ένωσης να αναφέρονται ως: ΄΄γίγαντες΄΄, (Εβραϊκά: ΄΄νεφιλείμ΄΄). Η λέξη αυτή, βγαίνει από το ΄΄ναφάλ΄΄, (΄΄πέφτω΄΄, ή ΄΄είμαι θαυμαστός, είμαι γίγαντας΄΄). Η λέξη ΄΄γίγαντες΄΄, θα μπορούσε να σημαίνει, κάποιον με μεγάλο μέγεθος, όπως ο βασιλιάς τής Βασάν Ωγ, ή ο Γαθίτης Γολιάθ. (Δευτερονόμιο 3/γ΄ 11, Α΄ Σαμουήλ 17/ιζ΄ 4). Θα μπορούσε όμως να σημαίνει αυτόν που έχει φήμη, ή αυτόν που είναι σπουδαίος, όπως αναφέρεται γίγας ο Νεβρώδ, στη Γένεση 10/ι΄ 8,9 κατά το κείμενο τών Ο΄. Στο σημείο όμως αυτό, χρησιμοποιείται για το γίγας, άλλη λέξη, η "γιβόρ". Τα παιδιά αυτής τής ένωσης, θα μπορούσαν ως μιγάδες να είναι ευμεγέθεις, ως μία νέα ΄΄διασταύρωση΄΄ ανθρώπων. Θα μπορούσαν επίσης να είναι ισχυροί και σπουδαίοι, έχοντας φίλους και εξουσία και στις δύο φυλές τών γονιών τους, κατέχοντας επίσης και την τεχνολογία τής φυλής τού Κάιν. Το πιθανότερο όμως, είναι ότι οι γίγαντες που αναφέρονται, δεν έχουν άμεση σχέση με τους ΄΄γιούς Ελοχίμ΄΄, αλλά απλώς παρεμβάλλεται η πληροφορία ότι η φυλή αυτή, συνέχισε να υπάρχει και μετά την επιμιξία των δύο φυλών.


πηγή:οοδε

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΤΟΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ... ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΕ ΟΛΛΟΥΣ.

Τζενταϊσμός:

Η θρησκεία του… «Πολέμου των Άστρων»!!!

Πώς η κινηματογραφική μυθοπλασία του Τζορτζ Λούκας έγινε για κάποιους (πολλούς) κανονική θρησκεία!

Από τον Τέρρυ Μαυρίδη

Πηγή: Περιοδικό Τηλέραμα» 9-15 Μαϊου 2009.

Τι συμβαίνει όταν η φαντασία του κινηματογράφου μπλέκει με την πραγματικότητα της ζωής; Προκύπτει μια... νέα «θρησκεία»! Ο «Τζενταϊσμός» που κερδίζει πολλούς πιστούς σε αρκετές χώρες του κόσμου.



Είναι άγνωστο αν ο Τζορτζ Λούκας όταν έγραφε το σενάριο του «Πολέμου των Άστρων» είχε στην άκρη του μυαλού του το τι θα δημιουργούσε το διαστημικό του έπος: Όχι μόνο μια στρατιά φανατικών της σειράς των ταινιών «star wars», αλλά και μια νέα θρησκεία αν τέλος πάντων μπορούμε να την αποκαλέσουμε έτσι ,αυτή του «Τζενταϊσμού». Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Στο φανταστικό κόσμο του «πολέμου των άστρων» υπάρχουν οι «καλοί», οι «Τζεντάι» που εκφράζουν τη «φωτεινή πλευρά της Δύναμης» και οι «κακοί», οι «Σιθ» που είναι αφοσιωμένοι στη «σκοτεινή πλευρά της Δύναμης». Η «Δύναμη» είναι η ενέργεια που συνδέει τα πάντα στο σύμπαν και μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για το καλό, είτε για το κακό. Όταν κάποιος επικεντρώνει τις ενέργειες του για το καλό βρίσκεται στη «φωτεινή πλευρά της Δύναμης» και ακολουθεί το δρόμο των «Τζεντάι». Αντίθετα, αν έχει το κακό σαν προτεραιότητα του, τότε βρίσκεται στη «σκοτεινή πλευρά της Δύναμης» και ενεργεί σαν «Σιθ». Επί της ουσίας ο πυρήνας της «φιλοσοφίας» του Λούκας δεν ήταν τίποτα άλλο από μια κλασική περίπτωση Μανιχαϊσμού: Το καλό, το κακό και η σύγκρουση τους, όπως αυτή σε τελική ανάλυση περιγράφεται στις περισσότερες θρησκείες του κόσμου. Όμως η «θρησκεία» της φαντασίας του Λούκας ξέφυγε από τη μεγάλη οθόνη και άρχισε να αποκτά «εκκλησίες» και πιστούς σε διάφορες χώρες.

Ο «Τζενταϊσμός» στον πλανήτη

Αρκετοί είναι αυτοί που βαδίζουν στα βήματα του «μάστερ Γιόντα», του «Κουί Γκον», του «Λουκ Σκάιγουόκερ» και των υπόλοιπων ιπποτών «Τζεντάι» του «πολέμου των άστρων». Οι κυριότερες «εκκλησίες» βρίσκονται στα βρετανικά νησιά, με περί τις 400.000 χιλιάδες πιστούς να βρίσκονται σε Αγγλία και Ουαλία, ενώ υπάρχουν επίσημα 14.052 στη Σκοτία. Περί τα 20.000 μέλη υπάρχουν στον Καναδά πάντα σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές ενώ γύρω στις 36.000 «Τζεντάι» βρίσκονται στη Νέα Ζηλανδία. Περισσότεροι από 70.000 δήλωσαν ως θρησκεία τους τον «Τζενταϊσμό» στην απογραφή του 2006 στην Αυστραλία, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός τους στις ΗΠΑ όπου υπάρχουν αρκετές «εκκλησίες» σε διάφορες πολιτείες της χώρας. Ομάδες που έχουν ασπαστεί τη «θρησκεία» έχουν κάνει την εμφάνιση τους στην Ιρλανδία, το Μεξικό, τη Ρωσία, την Πολωνία και την Ισπανία, αλλά δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για το πλήθος των πιστών. Για την ώρα στην Ελλάδα δεν έχει εμφανιστεί κάποιο αντίστοιχο κίνημα, αν και υπάρχει «σκληρός πυρήνας» οπαδών του «Star Wars» στη χώρα μας. Οπότε, αν αποφασίσουν να δημιουργήσουν τη δική τους «εκκλησία», τότε «είθε η Δύναμη να είναι μαζί τους»...







Οι αστυνόμοι «Τζεντάι»

Τέλη Απριλίου η υπόθεση των «Τζεντάι» γνώρισε τεράστια προβολή στη Βρετανία από τα ΜΜΕ της χώρας, εξαιτίας της Παμ Φλέμινγκ: Η αστυνομικός από τη Γλασκόβη έδωσε συνέντευξη στο έντυπο της αστυνομίας και αποκάλυψε ότι τόσο αυτή όσο και άλλοι εννιά συνάδελφοί της στο τμήμα έχουν ασπαστεί τη θρησκεία των «Τζεντάι». Μάλιστα, η ίδια φωτογραφήθηκε με το «φωτόσπαθό» της το απαραίτητο αξεσουάρ των «ιπποτών Τζεντάι» και δήλωσε ότι έχει «παντοουάν», δηλαδή μαθητευόμενο έναν συνάδελφο της που όταν ολοκληρώσει την «εκπαίδευση» του θα προβιβαστεί σε «Τζεντάι». Βέβαια, όλα αυτά για κάποιους άλλους αστυνομικούς δεν είναι τίποτα άλλο παρά «γελοιότητες».Όμως τα επίσημα στοιχεία του βρετανικού κράτους αναφορικά με τη θρησκεία που έχουν δηλώσει οι πολίτες του λένε άλλα: Πάνω από 400.000 άτομα σε Αγγλία, Ουαλία και Σκοτία έχουν δηλώσει ως θρησκεία τους τον «Τζενταϊσμό», γεγονός που τους κατατάσσει στην τέταρτη θρησκευτική ομάδα της χώρας πίσω από τους χριστιανούς, τους μουσουλμάνους και τους ινδουιστές αφήνοντας πίσω τους πιστούς γνωστών δογμάτων όπως των Σιχ, του Ιουδαϊσμού και του Βουδισμού! Βέβαια, αυτοί μπορεί να έχουν αυτοπροσδιοριστεί ως «Τζεντάι», όμως το βρετανικό κράτος δεν τους αναγνωρίζει ως θρησκεία γεγονός που δημιουργεί προστριβές μεταξύ των μελών της «βρετανικής εκκλησίας των Τζεντάι» και του αγγλικού κράτους, αναφορικά με την απόκτηση θρησκευτικών δικαιωμάτων. Για την ιστορία, η... πόλη των «Τζεντάι» είναι το Μπράιτον, όπου το 2,6% του πληθυσμού έχει δηλώσει πίστη στη «Δύναμη», ενώ από κοντά είναι η Οξφόρδη (2%) και το Κέιμπριτζ με δηλωμένους «Τζεντάι» το 1,9%.











Όλοι οι καλοί χωράνε...



Ποιος μπορεί να γίνει «Τζεντάι»;







Ο οποιοσδήποτε, το οτιδήποτε και από οπουδήποτε... στην κυριολεξία: Σύμφωνα με τη διακήρυξη του «Τζενταϊσμού» πιθανό μέλος της θρησκείας «μπορεί να γίνει κάποιος ασχέτως φυλής ή είδους, από όλο το σύμπαν». Πάντως, για την ώρα δεν έχουμε δει κάποιο... καναρίνι ή αλιγάτορα να γίνεται «Τζεντάι» αφού γίνονται δεκτά όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου. Επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία για «Τζεντάι»... εκτός Γης. Όμως, τα υφιστάμενα μέλη οργανώνονται σε «εκκλησίες», στις χώρες που υπάρχουν πιστοί όπου σε πολλές από αυτές τελούνται και γάμοι και μάχονται για την αναγνώριση τους ως επίσημη θρησκεία. Και φυσικά ο... καλός «Τζεντάι» πρέπει να ακολουθεί και τον κώδικα ένδυσης τουλάχιστον για τις επίσημες θρησκευτικές υποχρεώσεις του— που επιτάσσει να φοράει το «σετάκι» μανδύα και μπότες «Τζεντάι». Το «φωτόσπαθο» του ιππότη είναι προαιρετικό...











Παρατήρηση ΟΟΔΕ: Ενδιαφέρον είναι ότι οι περισσότεροι "πιστοί" τής νέας αυτής θρησκείας, βρίσκονται στην Αγγλία. Μιλάμε για τη χώρα εκείνη τού Δυτικού κόσμου, με το μεγαλύτερο ποσοστό Αθεϊστών!



Τι σημαίνει αυτό;



Νομίζω ότι είναι προφανές το συμπέρασμα, ότι όπου αυξάνει ο Αθεϊσμός, παράλληλα εκεί αυξάνει και ο ανορθολογισμός. Και σε τέτοιες περιοχές τού κόσμου, γίνονται προφανώς οι εξής διεργασίες:



1. Το Αθεϊστικό "πνεύμα", σε συνάρτηση με τον εκπεσμένο "χριστιανισμό" τής Δύσης, οδηγεί σε άγνοια τής Χριστιανικής πίστης.



2. Δημιουργείται ένα κενό στη λογική σκέψη και στην ανθρώπινη ψυχολογία, που είναι πλασμένη από τον Θεό να θρησκεύει.



3. Τότε η ανθρώπινη ανάγκη για θρησκευτικότητα και πνευματικότητα βρίσκει νέες (ακόμα και ανορθολογικές) εκφράσεις.

"Δυο πράγματα είναι άπειρα, το Σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και δεν είμαι απόλυτα σίγουρος για το Σύμπαν..."

(Άλμπερτ Αϊνστάιν).

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ=ΗΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ;

ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΤΟ ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ.
Τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται στον Ελληνικό χώρο μια κίνηση, που έχει σχέση με τη θρησκεία της προχριστιανικής Ελλάδος. Πρόκειται για ανθρώπους, που αναγνωρίζοντας το ύψος της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας, επιχειρούν την αναβίωση της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας, σε βάρος της Ορθόδοξης πίστης.



Οι σύγχρονοι αυτοί Ιουλιανοί, απαίδευτοι των Ορθοδόξων παραδόσεων, έχουν απορρίψει τη Χριστιανική πίστη από συναισθηματικούς ή Εθνικιστικούς κυρίως λόγους, χωρίς προηγουμένως να εντρυφήσουν σε βάθος στη σημερινή πίστη των Ελλήνων.



Έλληνες και Εβραίοι στην ιστορία



Εβραίοι και Παλαιά Διαθήκη



Η επιτυχία τών Ελλήνων



Μια ξενόφερτη προπαγάνδα



Οι Νεοπαγανιστές κατηγορούν τη Χριστιανική πίστη ως ένα Εβραϊκό παρακλάδι, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Σιωνισμού, εναντίον του Ελληνικού πνεύματος, και την Αγία Γραφή ως μέσο προπαγάνδας των Εβραίων, για προώθηση των εθνικών τους συμφερόντων, και υποσκέλιση του Ελληνικού πολιτισμού. Κατηγορούν την Εκκλησία, για δήθεν αντιελληνική συμπεριφορά, με αναθεματισμούς εναντίον των Ελλήνων, τόσο μέσα από την Αγία Γραφή, όσο και μέσα από την υμνολογία της.



Στη μελέτη αυτή, θα προσπαθήσουμε να αμβλύνουμε αυτή τη φαινομενική αντίθεση μεταξύ του Εβραϊσμού και του Ελληνισμού, και να δείξουμε τη φυσική συνοχή και αλληλοσυμπλήρωσή τους στη διάρκεια της ιστορίας, κατά το σχέδιο του Θεού. Θα γίνει έτσι κατανοητό, πώς αυτοί οι δύο λαοί (ο καθένας με τον τρόπο του), έγιναν ευλογία για όλους τους άλλους λαούς της γης.



Έλληνες και Εβραίοι στην ιστορία



Οι Έλληνες, είναι αρχαιότατος λαός. Συνεχόμενες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, φέρνουν στο φως στοιχεία, για την παρουσία τους σε κάθε περιοχή του κόσμου. Εκπληκτικός είναι και ο αριθμός των ανακαλύψεών τους, όπως και η τεχνολογία που ανέπτυξαν, και καταντάει μονότονη η αναφορά αρχαίων Ελληνικών ονομάτων πίσω από κάθε σχεδόν ανακάλυψη της επιστήμης ή της φιλοσοφίας. Πρόκειται λοιπόν για πολυμήχανο και ερευνητικότατο λαό. Μόνο στη σχετικά σύγχρονη εποχή οι Έλληνες δείχνουν μια κάμψη των επιτευγμάτων τους, καθώς (εδώ και λίγους αιώνες), οι διεθνείς περιστάσεις δεν τους επιτρέπουν να αξιοποιήσουν το δυναμικό τους.



Οι Ισραηλίτες αντιθέτως, είναι ένας νεώτερος λαός, που στην προ Χριστού αρχαιότητα δεν είχε να επιδείξει επιστημονικές ή φιλοσοφικές ανακαλύψεις. Μόνο στη σύγχρονη εποχή άρχισαν να διαπρέπουν ως έθνος, με κορυφαίες προσωπικότητες όπως ο Αϊνστάιν ή ο Μαρξ.



Η Αγία Γραφή, περιγράφει περιεκτικότατα τη διαφορά των δύο λαών, στην εποχή του Ιησού Χριστού: ΄΄Επειδή και Ιουδαίοι σημεία αιτούσιν και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν΄΄. (Α΄ Κορινθίους 1/α΄ 22).



Στη φράση αυτή του αποστόλου Παύλου, (γνώστη τόσο των Ελλήνων όσο και των Ισραηλιτών), περιέχεται η διαφορά των δύο λαών της εποχής του: Οι μεν Έλληνες, ζητούσαν τη σοφία, και η λέξη ΄΄ζητώ΄΄, σημαίνει την ενεργητική τους προσπάθεια προς το σκοπό αυτό. Οι Εβραίοι όμως ΄΄αιτούσαν΄΄, δηλαδή περίμεναν παθητικά κάποιο σημείο από το Θεό, ώστε να πεισθούν για το θέλημά του.



Τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των δύο αυτών λαών, είναι που συνετέλεσαν στο διαφορετικό, αλλά αλληλοσυμπληρούμενο ρόλο που έπαιξαν στην ιστορία της ανθρωπότητας.



Εβραίοι και Παλαιά Διαθήκη



Στην Παλαιά Διαθήκη της Αγίας Γραφής, αναφέρεται το ξεκίνημα της ιστορίας των Εβραίων. Αυτό όμως, γίνεται αιτία για κάποιους, να κατηγορούν την Αγία Γραφή για Σιωνιστική προπαγάνδα. Μια σοβαρότερη ματιά όμως στο Θεόπνευστο αυτό σύγγραμμα, δείχνει κάτι διαφορετικό.



Κατ' αρχήν, παρατηρούμε ότι τα πρώτα κεφάλαια της Γενέσεως, δεν μιλούν για τους Εβραίους, αλλά για τους Σουμέριους, που ήταν οι αρχαίοι κάτοικοι της Μεσοποταμίας. Η αφήγηση τής Παλαιάς Διαθήκης λοιπόν, δεν είναι η ιστορία των Εβραίων, αλλά η ιστορία της γενεαλογικής γραμμής του Ιησού Χριστού, από τον Αδάμ ως τη γέννησή Του.



Παρατηρούμε αρχικά την ιστορία του Αδάμ, 3.500 χρόνια πριν από τη δημιουργία του Ισραήλ, κατόπιν του Σουμερίου Νώε, και μετά του Συρίου Αβραάμ, καθώς διαχωρίστηκε από το έθνος του. Και μόνο 1.500 χρόνια πριν από τον Χριστό, περνάμε στο Εβραϊκό έθνος. Η Παλαιά Διαθήκη λοιπόν, δεν είναι η ιστορία του Εβραϊκού έθνους, αλλά αναφέρεται σ' αυτό, μόνο επειδή το έθνος αυτό συνέβαλε στη γενεαλογική γραμμή του Ιησού Χριστού.



Μήπως όμως και έτσι ακόμα, αποτελεί η Παλαιά Διαθήκη μια προπαγάνδα υπέρ των Ισραηλιτών;



Μια προπαγάνδα υπέρ κάποιου έθνους, πρέπει να έχει κάποια χαρακτηριστικά: Να ωραιοποιεί τα γεγονότα, να το εξυψώνει, και να τονίζει μόνο τα υπέρ του. Με την Αγία Γραφή όμως, δεν συμβαίνει έτσι. Το αντίθετο μάλιστα:



Από την αρχή των δώδεκα φυλών, αναφέρεται το πώς οι προπάτορές τους, πούλησαν τον ίδιο τον αδελφό τους τον Ιωσήφ, και πώς δολοφόνησαν τον άνδρα της αδελφής τους της Δείνας μαζί με όλο του το σόι, αφού πρώτα τους έκαναν περιτομή, καθιστώντας τους ανίκανους να αμυνθούν.



Μετά, αναφέρεται η εξοργιστική απιστία των απογόνων τους, καθώς μετά από τόσα θαύματα που είδαν, κάθε τόσο λάτρευαν είδωλα, παρά το Θεό που τους ελευθέρωσε από την Αίγυπτο.



Έκτοτε, η ιστορία τους περιγράφεται, όχι ως μια ιστορία πίστης και επιτυχιών, αλλά ως μια ιστορία απιστίας και σκληροκαρδίας, που συχνότατα επέφερε πάνω τους την οργή του Θεού.



Εάν η Αγία Γραφή και η Εκκλησία αναφέρουν κάποια πράγματα εναντίον των Ελλήνων, (εννοώντας την αρχαία Ελληνική ειδωλολατρική πίστη και όχι το έθνος των Ελλήνων), γράφει πολύ περισσότερα εναντίον των Εβραίων, χαρακτηρίζοντάς τους ως σκληροτράχηλους, γενεά άπιστη και διεστραμμένη, χειρότερους από τα βόδια, τυφλούς και κουφούς, σκληροκάρδιους, γυναίκα πόρνη και μοιχαλίδα, φονιάδες των προφητών, και ακόμα φονιάδες του ιδίου του Υιού του Θεού! Διευκρινίζει μάλιστα, ότι ο Θεός τους επέλεξε ως προπάτορες του Κυρίου Ιησού, ΄΄όχι επειδή ήταν καλύτεροι από τους άλλους λαούς΄΄, αλλά επειδή αγαπούσε τον προπάτορά τους τον Αβραάμ.



Έτσι, όλοι οι ισχυρισμοί των Ελληνολατρών, για δήθεν προπαγάνδα της Αγίας Γραφής, αποδεικνύονται παρατραβηγμένοι.



Η επιτυχία των Ελλήνων



Οι Έλληνες αναζητούσαν την αλήθεια πολύ πριν οι Εβραίοι εμφανιστούν στην ιστορία. Οι φιλοσοφικές τους κατανοήσεις για το σύμπαν είναι εκπληκτικές, ακόμα και για τη σημερινή επιστήμη. Όμως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κάποιο όριο. Η έρευνά τους μπορούσε να φτάσει ως τα όρια του κτιστού κόσμου, ως τα όρια της λογικής και της εμπειρίας. Για τον ίδιο το Δημιουργό τους όμως, δεν ήταν δυνατόν να γνωρίσουν τίποτα, αν πρώτα Αυτός ο ίδιος δεν τους το αποκάλυπτε!



Οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες, αφού διατύπωναν με λογικά επιχειρήματα τα συμπεράσματά τους για το πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος, κατέληγαν σε κάτι ΄΄Απερίγραπτο΄΄ ως Πρώτη αιτία, το οποίο ταύτιζαν με τον Αϊδιο (άναρχο) Χρόνο. Και ήταν φυσικό αυτό, καθώς η λογική του ανθρώπου φτάνει ως εκεί.



Οι Εβραίοι αντιθέτως, χωρίς καν να προσπαθήσουν, έλαβαν εξ' αποκαλύψεως περισσότερες πληροφορίες γι' αυτή την Απερίγραπη Πρώτη Αιτία, καθώς έμαθαν από τον ίδιο, ότι δεν ήταν κάτι αόριστο, αλλά ένα Νοήμον Ον, ο Θεός, και πως στην πραγματικότητα, Αυτός ήταν ο Αϊδιος Δημιουργός του Χρόνου. Οι Έλληνες είχαν εξαντλήσει τις δυνατότητες της εποχής τους στην έρευνα της αλήθειας και της Σοφίας. Οι Εβραίοι όμως, περιμένοντας παθητικά, τα βρήκαν έτοιμα. Και απ' αυτούς τους τελευταίους, γεννήθηκε ο ίδιος ο Δημιουργός με ανθρώπινη φύση, δίνοντας νέα τροπή στην ανθρώπινη ιστορία, και προετοιμάζοντας τον ουρανό να δεχθεί τον άνθρωπο.



Οι Εβραίοι απέτυχαν ως λαός. Μόνο ένα μικρό υπόλοιπο αποδείχθηκε άξιο των θεϊκών αποκαλύψεων για το Χριστιανικό Ευαγγέλιο. Οι Έλληνες όμως, για μία φορά ακόμα αξιοποίησαν την ευκαιρία για την κατάκτηση της αλήθειας. Και αντιλήφθηκαν σύντομα, πως η Αλήθεια που αναζητούσαν στη φιλοσοφία, δεν ήταν ένα σύνολο ιδεών, δεν ήταν ένα δογματικό πακέτο, αλλά ένα πρόσωπο: Ο Ιησούς Χριστός.



Οι Εβραίοι απέτυχαν να αναγνωρίσουν Αυτόν που περίμεναν τόσους αιώνες. Οι Έλληνες όμως αναγνώρισαν στο πρόσωπό Του, το Δημιουργό τους. Η εκπαιδευμένη τους διάνοια, κατάλαβε, και συμπλήρωσε τα κενά της όντως προχωρημένης φιλοσοφίας τους. Έτσι οι αρχαίοι Έλληνες, επέλεξαν τη Χριστιανική πίστη, ως την κορωνίδα και το τέλος των αναζητήσεών τους για την Πρώτη Αιτία της ύπαρξής τους. Η σοφία τόσων χιλιετιών, βρήκε το ποθούμενο Πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό.



Ο ίδιος ο Θεός τίμησε το γένος των Ελλήνων, χρησιμοποιώντας το για δύο χιλιετηρίδες, στην επίτευξη του σκοπού Του: Να εκχριστιανισθούν τα έθνη. Αυτό ήταν ένα έργο, που στην πραγματικότητα προορίζετο για τον Ισραήλ. Όμως οι Έλληνες άδραξαν την ευκαιρία. Η ακριβέστατη γλώσσα τους, η εκλεπτυσμένη από τη φιλοσοφία χιλιετηρίδων, έγινε το μέσο διάδοσης της Αγίας Γραφής, σε όλη την Ελληνική πλέον Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.



Έγινε η γλώσσα των Ελλήνων Χριστιανών Πατέρων, που έδωσαν στους αρχαιοελληνικούς όρους, ένα νέο περιεχόμενο, σύμφωνο με τη Θεία Αποκάλυψη. Και ακόμα και μετά από την απόσχιση του αιρετικού πλέον Παπισμού, ακόμα και μετά τις Μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της Δύσης, οι Έλληνες ήταν μεταξύ αυτών των λίγων που κράτησαν ως σήμερα την ανόθευτη Ορθόδοξη πίστη.



Μια ξενόφερτη προπαγάνδα



Μετά απ' όλα αυτά, κάνει εντύπωση σε κάθε πληροφορημένο Έλληνα, πώς είναι δυνατόν μερικοί συμπατριώτες μας, να παρουσιάζουν μία στάση τόσο αντιφατική προς τα ιδανικά της φυλής μας. Εάν οι πρόγονοί μας (που ήταν οι φορείς και οι γνήσιοι εκπρόσωποι των Αρχαιοελληνικών ιδεών), επέλεξαν τη Χριστιανική ολοκλήρωση των ιδεών τους, ποιοι είναι αυτοί μετά από 20 αιώνες, που θεωρούν τους εαυτούς τους ως γνησιότερους εκπροσώπους του Αρχαιοελληνικού ιδεώδους;



Το σόφισμα ότι δήθεν οι τελευταίοι ειδωλολάτρες εξαφανίστηκαν επειδή διώχθηκαν από το Χριστιανισμό, μόνο μειδίαμα μπορεί να επιφέρει σε κάθε λογικό άνθρωπο. Το ότι υπήρξαν σποραδικά κάποιες φανατισμένες ομάδες που δίωξαν ειδωλολάτρες, δεν σημαίνει ότι ήταν η αιτία τής εξαφάνισής τους! Εάν τέτοιοι σποραδικοί διωγμοί ήταν ικανοί να εξαφανίσουν μια θρησκεία χιλιετηρίδων, πώς άραγε οι συνεχείς διωγμοί τών ειδωλολατρών εναντίον τού Χριστιανισμού δεν κατάφεραν να τον εξαφανίσουν όταν ήταν ακόμα μειονότητα; Πώς ο Χριστιανισμός μετά από τρεις αιώνες συστηματικών διωγμών κατάφερε να διαδοθεί και να επικρατήσει, ενώ οι ειδωλολάτρες όχι;



Είναι σαφές ότι ο Χριστιανισμός επικράτησε όχι με διωγμούς, αλλά επειδή τον επέλεξαν οι σοφοί μας πρόγονοι. Και μόνο λίγοι ανόητοι απ' αυτούς θέλησαν να διατηρήσουν την ειδωλολατρική θρησκεία, (εξ' ίσου ανόητοι με τους λίγους ψευτοχριστιανούς που τους δίωξαν).



Στην πραγματικότητα, οι σύγχρονοι ειδωλολάτρες τής Ελλάδος, είναι θύματα της Δυτικής Παπικής προπαγάνδας, που στην προσπάθειά της να παρουσιάσει το Δυτικό Χριστιανισμό ως το γνήσιο Χριστιανισμό, δημιούργησε το παραμύθι της ανύπαρκτης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, υποτιμώντας την Ορθοδοξία, και διαχωρίζοντας τη Ρωμιοσύνη από τον Ελληνισμό, του οποίου αποτελεί αυτή άρρηκτο κομμάτι.



Έτσι, τα θύματα αυτά, κατάντησαν να απρρίψουν την Ορθοδοξία, και μαζί της τις επιλογές των αρχαίων προγόνων μας, αναζητώντας την αλήθεια σε κάτι άλλο, απ' αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες επέλεξαν και ενστερνίστηκαν, και πέθαναν γι' αυτό από τους αρχαίους ειδωλολάτρες: Τον Ιησού Χριστό.

πηγη:ΟΟΔΕ